Kapłan zerknął przelotnie na cień przebiegający za oknem, po chwili odchrząknął mówiąc: - Wiem niewiele. Mój proroczy sen pierw składał się z pełni Morrslieba, potem zaś widziałem Ciebie i nieznajomego płaczących nad grobem. Ostateczną częścią była matka płacząca nad trójką rozszarpanych przez jakąś bestię dzieci. - ciałem kapłana wstrząsnął delikatny dreszcz gdy znowu sobie przypomniał w pełni prorocze sny. - Dlatego muszę wiedzieć co dokładnie się wydarzyło, i jak polegli Twój brat i kompan. To może być kluczowe w tym, by do kolejnych tak tragicznych pogrzebów nie doszło. Sądzę, że zdaje sobie pan, panie Albrechcie z tego co wiąże się z pełnią Morrslieba.

Herman odchrząknął, znowu zerkając za okno i poprawiając rękawy płaszcza, zerkając na regał książek za nim. - Dodatkowo muszę określić, kiedy następna pełnia się odbędzie. To także może mieć znaczenie dla sprawy. - Kapłan wiedział, iż zanim się za to zabierze - musi się pomodlić do Morra, prosząc o dalsze wskazówki. Śmierć kolejnych osób, a zwłaszcza dzieci na skutek jakiegoś okropieństwa była niedopuszczalna.

Gdyby Emmerich był bardziej wygadany zapewne zapytałby kobiety, czy aby nie pomylił budynków. Chciał bowiem trafić do miejsca gdzie można się najeść i wyspać, a tymczasem wszyscy wokół chcieli tylko gadać i gadać. Gdyby istniały w jego świecie gry RPG zasugerowałby zapewne, że role jej się pomyliły - to łowcy przygód zdobywają informacje od oberżystów, a nie oberżyści od awanturników.
Ale że był kim był uśmiechnął się jedynie paskudnie i już miał powiedzieć Podrzynałem gardła piękniejszym i mniej wścibskim kobietom, kiedy wpadł na o niebo lepszy pomysł. Uśmiechnął się jeszcze paskudniej, pokazując zęby i zapytał: - Kochanieńka, a może na własne oczy chciałabyś zobaczyć? Ulli, zaopiekujesz się rannym, kiedy ja z tą piękną panią przespacerujemy się do leśniczówki? Załóżcie tylko płaszcz, piękna karczmarko i ruszamy tam, gdzie żadnych mutantów przecież nie ma. A tam dostaniesz wszystko czego pragniesz.

- Zabawne z tą głową, ciekawe, czy kiedykolwiek widzieli tu zielonego - beznamiętnie i gardłowo powiedział w Khazalid.

Olafsen popatrzył wgłąb izby i stwierdził, że w sumie pić można wszędzie. Przekroczył próg a następnie dostrzegł znajomo wyglądającą twarz.

- Ulli?! - ryknął - Ten Khazad ledwo poznał cię przez ten zarost dziewicy godny. - pogładził swoją brodę - Znudziło po lasach bieganie się z ciemnymi typkami, jak to dziadek twój rzeka?!
Nim młodzieniec zdążył zareagować piwowar wrzasnął.
- Cho no tu, to on go wyściska!

- Zdaję... - odchrząknął. Rozejrzał się leniwie dookoła. Z zewnątrz dobiegł go dziewczęcy śmiech, która sprawił, że cała sytuacja wydała się dziwnie groteskowa. - Zdaję sobie sprawę z tego, co znaczy pełnia Morrslieba. Może też od razu wspomnę o czymś, z czym z roztropności się nie afiszuję. Jestem czarodziejem. - Podrapał się po pokrytym zmierzwioną brodą policzku. - Być może dlatego to właśnie mnie zobaczyłeś wyraźnie we śnie. Być może my obaj mamy większy kontakt z tym, co niewidoczne gołym okiem. I mocniej po tym stąpamy. Nie wiem.

- Zresztą, najpierw do pytania - zawahał się. - Nie pamiętam szczegółów. Byłem jak w transie. Wiktor, mój przyjaciel, jeśli dobrze pamiętam zginął rażony ciosem rycerza Chaosu. Mój brat... Josef zginął w moich rękach od ran, które mu zadali. Ja... nie zdążyłem go uratować. - Zwiesił głowę, zawstydzony przed samym sobą. - Widziałeś mnie i nieznajomego płaczących nad grobem? Groby Josefa i Wiktora były dwa i płakałem tylko ja. Mogłeś zobaczyć inny pogrzeb?

Po chwili jeszcze dodał:
- Tam były bestie, dotknięte Chaosem. Ale zdaje mi się, że wszystkie są już martwe. Które rodziny w Gladisch mają trójkę dzieci? Widziałeś coś jeszcze?

Bardagowi było w sumie wszystko jedno gdzie pił i jadł. W swoim życiu w nie jednej spelunie siedział a ta wyglądała przyzwoicie.
- Nie wiem Alslaaku czy widzieli. Jednak mnie się podoba człeczy humor.- Uśmiechnął się szczerze i wszedł za towarzyszem do środka.

Piwowar w przybytku spotkał znajomą gębę a szampierz tylko stanął i rozejrzał się wokół przyglądając się dość uważnie obecnym. Może któryś będzie wyglądał na podejrzanego w związku z leśniczówką i dziwnymi sprawami z nią związanymi.

Bardag po chwili widząc jak Alslaak cieszy się z zobaczenia starego znajomego udał się do jednego ze stolików i siadł opierając o stół swój topór i wołając ruchem ręki na gospodynię.

- Rozumiem, dobrze że mi o tym powiedziałeś. - bo o takich rzeczach powinno się informować za wczasu. - kapłan wypowiedział te słowa ze spokojem, splatając ze sobą dłonie na stole. Albrecht był pierwszym czarodziejem którego kapłan spotkał na drodze swej posługi. Hermana nauczano że wypadałoby zachować ostrożność i mieć baczenie w przypadku kontaktów z takimi osobnikami - jednakże warunki w jakich się znaleźli, i to że sam Albrecht wspomniał o roztropności, nie afiszując się ze swoim darem - według jednych, i przekleństwem według drugich.

Kapłan złapał się na rozmyślaniu po raz kolejny, wpatrując się w ściemniającą się okolicę za oknem. Po chwili krótko dopowiedział: - Przepraszam, zamyśliłem się.. Myślę, że ta teoria może być słuszna - chociaż niekoniecznie. Wizje, których uświadczam we snach są darami od Morra. Twoja obecność w tym śnie, tego co uświadczyłeś i co nadejdzie być może jest ze sobą powiązane. Jak bardzo, być może się za niedługo o tym przekonamy. Po chwili Morryta pozwolił kontynuować czarodziejowi, i słysząc o wydarzeniach w lesie - kapłan zauważalnie się zmartwił. Po wysłuchaniu tego co Albrecht miał do powiedzenia westchnął ciężko, wracając wzrokiem do mężczyzny. - To co się wydarzyło było naprawdę straszne. Nie powinieneś się Albrechcie obwiniać, jeśli to potoczyłoby się inaczej być może wróciłyby inne osoby, albo nie wróciłby nikt. Powinniśmy się teraz skupić na tym, co najważniejsze - a zatem zapobiec temu, co może nastać. Obecność tych plugawców, jak i istot skażonych chaosem tak blisko wioski bardzo mnie niepokoi. Powinniśmy jak najszybciej powiadomić sołtysa, i postarać się znaleźć tą kobietę.. - mężczyzna wyraźnie zawahał się przez chwilę, dodając - Nie jestem pewien, czy to był inny pogrzeb. Jeśli tak, to kolejny powód do potraktowania tego, co może nadejść jak najpoważniej. Herman Roelig zaczął sobie zdawać z tego sprawę że czas naglił, w głębi mając nadzieję że go wystarczy by odczynić to co ukazały wizje.