Mokhrul rozglądał się po opustoszałej osadzie zastanawiając się tak jak wszyscy - co się stało z mieszkańcami?
To co nie dawało mu spokoju, to brak śladów wywleczenia osób siłą. Mało prawdopodobne, by wynoszono je, szczególnie tych z zaryglowanych drzwi. Po co wynosić ich oknem, skoro można było otworzyć drzwi od środka?

Drugą ciekawostką był helmita przebity włócznią. Półork sprawdził dokładnie ostrze zastanawiając się kto mógłby używać takiego ostrza i dlaczego zostawił go, zamiast zabrać ze sobą.
Sam helmita nie interesował go zbytnio, oprócz oczywistego źródła informacji. Mokhrul zbliżył się do zwłok, obwąchał truposza, sprawdził sprężystość skóry i sztywność mięśni oceniając przybliżoną datę zgonu.

- Nie dla wszystkich symbol Helma przedstawia wartość - odpowiedział Edrikowi na komentarz o nierabunkowym charakterze napadu.
Stosunek Mokhrula do bóstw był bardzo ambiwaletny. Owszem wyznawał swojego boga, czym starał się nie wychylać, jednak bardziej wierzył, że jeśli będzie spełniał minimum wymagań, bóstwa zostawią go w spokoju. Póki co zdawało się to przynosić efekt.
- Bardziej świadczy o tym pozostawienie o wiele droższej włóczni, niż zostawienie symbolu. Szczególnie, jeśli był to ktoś przesadnie wierzący. - dodał.

Upewniwszy się, że osada jest wyludniona i w miarę bezpieczna postanowił wrócić do zabarykadowanej chaty i dokładnie przeszukać ślady starcia. Co się stało z mieszkańcami?

Gdy wrócił, drużyna rozprawiała o właściwym miejscu na odpoczynek.
- Plaża nie daje absolutnie żadnego schronienia, będąc w chacie będziemy bezpieczniejsi - wtrącił się nie zgadzając się z magikiem.
- Z piętra możemy obserwować czy ktoś nie próbuje się zakraść, mamy też większe szanse na zmylenie potencjalnych napastników. - dodał.