Jace był fanem rozrywki i dobrej zabawy, jednak oddawanie swojej przyszłości w refleks innej istoty było dość djżym nadwyrężeniem znajomości. Owszem, rozmawiał co nieco z diabelstwem i wnioskował, że ma do czynienia z kimś, kto byłby w stanie dokonać takiej sztuczki, jednak nadal dość niemiły skurcz w żołądku przypominał mu, że najlepiej powierzać własne życie sobie samemu.
Mimowolnie wstrzymał oddech, gdy olbrzym oddał strzał i wypuścił go dopiero gdy usłyszał oklaski.
- Brawo, Brawo - zawołał z emfazą. Wnet znalazł się w samym środku wrzawy. Nie umknęło jednak jego uwadze zachowanie burmistrza. Zdecydowanie było to salomonowe rozwiązanie. Musiał być pewny wyniku, co oznaczało, że niezależnie od testu zachował twarz. To z kolei oznaczało, że nie był tak głupi na jakiego wygląda i trzeba będzie na niego uważać.

Wszedł do domu burmistrza zwracając uwagę na wystrój. Inni zajęli się diagnozowaniem dziecka lub przepytywaniem służby, Jace zapuszczał ucho podsłuchując rozmowy, jednocześnie sprawdzając co znajduje się w domu.
Każdy wije swoje gniazdko pod siebie, pod swój charakter, mocne i słabe strony. Dom więc jest pełen drobiazgów pokazujących charakter właściciela i na tym skupił się Jace.

Klątwa, jeśli w istocie to ona była przyczyną, musiała mieć zaczątek w przeszłości. Jeśli nie liczyć na kaprys Beshaby, to albo gospodarz nadepnął komuś na odcisk, albo zrobił coś złego, albo przyniósł do domu coś, co należało zostawić w spokoju. A może wszystko naraz? Wskazówki na pewno tkwiły w domostwie, należało je tylko odnaleźć.


- Aasimar powiadasz? - odwrócił się do Amberlie. - Skąd ten pomysł?