Marwald czuł się, jak gdyby czas nie mijał naturalnie, a co najdziwniejsze to sam nie potrafił powiedzieć, czy owy czas przyśpieszył, czy może spowolnił.

Może jednak wszystko to działo się w ciągu jednego momentu. Simon postarzał się w natychmiastowym tempie, teraz został po nim tylko pył, zaś bohaterowie nie widzieli co robić przez ten niemal cały czas.

Bohater wykonał co prawda życzenie Felixa, ale nie dały one jakiegoś większego rezultatu, a i on sam nie widział w tym większego sensu.

Teraz jednak bohater miał większą pewność, co do tego, kiedy Simon kłamał, a kiedy mówił prawdę. Jak to powiadają: mądry po fakcie, tak też było i teraz.

- Wychodzi wiec na to, że z początku Simon więc kłamał, zaś jego ostanie słowa musiały być prawdziwe - myślał na głos i kontynuował już tylko w swojej głowie, bo jaka była szkoda, że nie był w stanie wychwycić tego wcześniej. Bohater zbliżył się do tego dziwnego przedmiotu, który znajdował się na miejscu rozłupanej skały. Był on większy niż na początku się wydawał.

Marwald chciał poczuć jak blisko musi podejść, aby poczuć jego działanie, czy w rzeczywistości dalej na niego działało. Dotknął swojego czoła, aby sprawdzić czy oby i ta mutacja, którą z początku uważał za błogosławieństwo boga i która też uratowała im życie zniknęła.

- Nie rozumiem tego, jeżeli zostanie to tutaj i jeżeli tego nie zniszczymy, zawierzymy w słowa Simona, to będziemy musieli to jakoś zabezpieczyć. Przedziwną rzeczą będzie też, że to coś będzie chroniło niezliczoną liczbę ludzi przed okazaniem swojego oblicza. Jeszcze bardziej fascynującym faktem będzie, że tylko my będziemy o tym wiedzieć.

Marwald jednak na tym nie skończył:

- Możemy też to rozwalić, przekonali byśmy się w tedy do czego to doprowadzi. Jeżeli rzeczywiście naszą naturą jest być mutantami to byśmy takimi byli, jednak w grę wchodziły by setki istnień, równie nie winnych jak i my sami. Czy ktoś z nas jest w stanie zadecydować o tak ważnym wyborze, bo przepraszam was chyba nie ja. Ukochałem życie i na samą myśl o jego odbieraniu robi mi się żal.

Bohater spojrzał na towarzyszy i na ich wyrazy na twarzach, po czym dodał:

- Jednak mam pewien pomysł. Bardzo chciałeś na sobie sprawdzać drogi Felixie czy ty Horście moje czary, może jednak jest coś innego co możesz sprawdzić na sobie i chodzi tutaj oczywiście o magiję. Jeżeli na niziołki magia nie działa. Może właśnie możesz spróbować podejść do tego czegoś, zobacz jak blisko jesteś w stanie się dostać i proszę bądź ostrożny, jeśli coś poczujesz to cofnij się. Nie chcemy cię znowu stracić.