Bieg ...
strzał ...
chwilowe odwrócenie uwagi w końcu ból i utrata świadomości.
Gdy Hans się ocknął, Lilou była przy nim. Zawsze mógł liczyć na jej wsparcie. Była dla niego jego dobrym duchem, opiekunem życiowym i jedyną przyjaciółką, a do tego była taka ... Z jego rozmyślań wyrwała go dłoń ocierającą krew ze skroni.

Po krótkim i przymusowym odpoczynku, nie było czasu na jęki i utyskiwania. Musiał się pozbierać, był przecież łowcą nagród, a takim jak on nie wypadało się nad sobą użalać. Zauważył, że nad ranną Leilianą pochylał się Durak, przystanął chwilę obok. Na słowa Duraka, rozejrzał się dookoła, jednak nie widział na dróżce żadnej gałęzi mogącej pomóc usztywnić rękę akolitki. - Poszukam czegoś, ale nie teraz. - dodał odchodząc w stronę którą wskazała mu Lilou, gdzie miał nadzieję znaleźć jeszcze żywego bandytę, który wraz z kompanami ich zaatakował.