Klarę oburzyło to, co powiedział jeden z gości karczmy. Zdawało jej się, że był to ten typ, którego wcześniej mianowano hrabią i krzyczał na bogu ducha winnego chłopaka. Miała mu ochotę wygarnąć ten niewybredny żart, jakby coś zabawnego było w tym, że napadnięto karczmarza i mógł przy tym stracić życie.

Idąc do kuchni, uświadomiła sobie, że nie widziała nigdzie Ernsta. Aż wstyd się jej zrobiło, że o chłopaku zapomniała przez te wszystkie nerwy.

- Tato, a gdzie jest Ernst?

Pytała, sięgając po pierwsze lepsze kęsy jedzenia. Na dobrą sprawę nawet nie była głodna, ale gdyby tak przestała jeść, ojczym miałby kolejne zmartwienie. Wpadł jej przy tym do głowy pomysł, żeby brata wypytać, może coś wie, czego Olaf powiedzieć nie chce.