Czujni, ale i pełni obaw, ruszyli do najbliższego z pokojów. Heidrun chwyciła za klamkę, a drzwi otworzyły się z głośnym skrzypnięciem. Lukas chciał podstawić pod nie jakiś mebel, sęk w tym, że w korytarz był zupełnie pusty, zatem chwycił za jeden z wiszących, ciężkich obrazów, którym podparł wejście. Gdy weszli do środka, drzwi nawet nie drgnęły. Nic się nie wydarzyło.

Pokój natomiast mile ich zaskoczył. W przytulnie i komfortowo urządzonym pomieszczeniu na grubych (choć przetartych w kilku miejscach) dywanach stały rozpadające się skórzane fotele, barek z drzewa orzechowego i sekretarzyk. Wzdłuż jednej ze ścian biegła półka zastawiona słojami z tytoniem, gdzie piśmienni odczytali nazwy a'la "Nizjołkowe Ziele" czy "Arabijski Czarny" oraz stojak z fajkami. Pokój musiał więc służyć za palarnię.

Dennis został przy drzwiach, a pozostali zabrali się za przeszukanie pokoju, które pozwoliło odkryć kilka ciekawych rzeczy. Heidrun natrafiła na srebrną cygarniczkę, Lukas odnalazł finezyjnie wykonane, niewielkie pudło na tytoń z jakiegoś egzotycznego drzewa, jednak to Gerhard i Ernest natrafili na najciekawsze odkrycie. Na najniższej półce w barku stała bowiem niewielki, złoty stożek, wykonany ze złota. Ledwo obaj mężczyźni zdołali się mu przyjrzeć, a spomiędzy krawędzi przedmiotu wystrzelił nagle gryzący, szary dym, który sprawił, że aż odskoczyli do tyłu.

Dym zdawał się żyć własnym życiem i w moment uformował się w szarą tubę wielkości człowieka. Gdy moment później rozmył się, ich oczom ukazało się dziwne, wychudłe monstrum zawinięte w szarpie, które z wyrzuconymi przed siebie łapskami zmierzało całkiem żwawo w stronę Werberga i Frosta, zupełnie ignorując pozostałych. Przynajmniej na razie.

Stwór wydawał z siebie złowieszcze pomruki, roztaczając wokół smród rozkładu, a jedno z odkrytych ślepi pulsowało szkarłatną energią. Z każdym kolejnym ruchem maszkary awanturnicy widzieli wijący się między bandażami kręgosłup. Mimo to, nie poddali się strachowi, który próbował wedrzeć się do ich umysłów i stłamsić. Gotowi do działania, musieli zastanowić się nad kolejnymi ruchami.