lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Aegon · 30-06-2007, 20:36

Valquar wypił zawartość fiolki. Mikstura miała dziwny smak. Początkowo nie była jakoś specjalnie gorzka. Można było powiedzieć, że kwaśny. A pogeum oddziaływania smakowego rozpoczęło się dopiero później i było okropne. Oczy Valquara zaszły mgłą i załzawiły. Kiedy wzrok powrócił elfowi do normy, ten rzekł cicho do Sunimosa:

-Coś ty mi dał, człowieku? Czułem się tak, jakbym miał za chwilę wyzionąć ducha!

Sunimos nie odzywał się jednak. Valquar widział, że człowiek obserwuje sytuację, więc wstrzymał się z dalszym narzekaniem. Potem usłyszał relację z tego, co znajdowało się za głazem.

"Cóż – pomyślał – trzeba to jakoś urządzić. Nie można czekać bezczynnie na to, co zrobią drowy ... Drowy! - To słowo wyrażało całą niechęć, jaką do nich żywił. Tylko niechęć, bo słyszał już o przypadkach, kiedy takie mroczne elfy były dobre. Ale co z tego? Zamierzały teraz sprofanować święte relikwie elfów z powierzchni. Być może nawet relikwie samego Corellona Larethiana ... Nie zapobieżenie temu byłoby chyba gorsze niż śmierć. A on był w pojedynkę zbyt słaby, by zrobić cokolwiek.

-A ty, Sunimosie? Nie mógłbyś do nich strzelać? Wiesz, że bardzo mógłbyś pomóc. Chyba, że się boisz. Nie uważam, że szukanie drugiego wyjścia byłoby dobrym rozwiązaniem. Drowy mogłyby uciec przed jego znalezieniem!

W tym samym momencie elf poczuł ponowny ból. Miał nadzieję, że mikstura szybko zacznie działać, bo jeśli nie ... to jak będzie mógł zniszczyć te drowy? Jeśli tego nie zrobi, to czy będzie mógł powrócić do swego ludu? A nawet jeśli, to czy jego ręka kiedykolwiek wydobrzeje? Zastanawiając się wyjrzał za kamień rozglądając się, czy nie znajdzie tam jakichś udogodnień terenu. Być może udałoby się zrzucić na droy lawinę kamieni? Valquar rozpoczął modlitwę do Corellona, aby ten pomógł mu znaleźć odpowiednie wyjście z sytuacji.

30-06-2007, 20:36	#127
Aegon Reputacja: 1	Valquar Valquar wypił zawartość fiolki. Mikstura miała dziwny smak. Początkowo nie była jakoś specjalnie gorzka. Można było powiedzieć, że kwaśny. A pogeum oddziaływania smakowego rozpoczęło się dopiero później i było okropne. Oczy Valquara zaszły mgłą i załzawiły. Kiedy wzrok powrócił elfowi do normy, ten rzekł cicho do Sunimosa: -Coś ty mi dał, człowieku? Czułem się tak, jakbym miał za chwilę wyzionąć ducha! Sunimos nie odzywał się jednak. Valquar widział, że człowiek obserwuje sytuację, więc wstrzymał się z dalszym narzekaniem. Potem usłyszał relację z tego, co znajdowało się za głazem. "Cóż – pomyślał – trzeba to jakoś urządzić. Nie można czekać bezczynnie na to, co zrobią drowy ... Drowy! - To słowo wyrażało całą niechęć, jaką do nich żywił. Tylko niechęć, bo słyszał już o przypadkach, kiedy takie mroczne elfy były dobre. Ale co z tego? Zamierzały teraz sprofanować święte relikwie elfów z powierzchni. Być może nawet relikwie samego Corellona Larethiana ... Nie zapobieżenie temu byłoby chyba gorsze niż śmierć. A on był w pojedynkę zbyt słaby, by zrobić cokolwiek. -A ty, Sunimosie? Nie mógłbyś do nich strzelać? Wiesz, że bardzo mógłbyś pomóc. Chyba, że się boisz. Nie uważam, że szukanie drugiego wyjścia byłoby dobrym rozwiązaniem. Drowy mogłyby uciec przed jego znalezieniem! W tym samym momencie elf poczuł ponowny ból. Miał nadzieję, że mikstura szybko zacznie działać, bo jeśli nie ... to jak będzie mógł zniszczyć te drowy? Jeśli tego nie zrobi, to czy będzie mógł powrócić do swego ludu? A nawet jeśli, to czy jego ręka kiedykolwiek wydobrzeje? Zastanawiając się wyjrzał za kamień rozglądając się, czy nie znajdzie tam jakichś udogodnień terenu. Być może udałoby się zrzucić na droy lawinę kamieni? Valquar rozpoczął modlitwę do Corellona, aby ten pomógł mu znaleźć odpowiednie wyjście z sytuacji. __________________ "Gdzie pojawiła się pierwsza pierwotna komórka, tam i ja się pojawiłem. Kiedy ostatnie życie czołgać się będzie pod stygnącymi gwiazdami, tam i ja będę."