| Danika pomyślała, że dziewczynie wcale nie musiało się coś stać. Osiemnaście lat to wiek kiedy podejmuje się głupie decyzje. Mogła zabalować. Uciec z chłopakiem. W końcu w Norze żyli też przyzwoici ludzie, sama się za takiego uważała. Nie powiedziała tego na głos. Nie na tym polegała robota. Floyd chciał znaleźć siostrę, tyle w temacie. Z drugiej strony nie żeby w Norze nie roiło się od zagrożeń. Mogła już nie żyć lub pokrojona w kawałki czekać na nabywców swoich zdrowych osiemnastoletnich organów, które bądź co bądź zawsze przewyższały te syntetyczne.
- Czyli Hell Raiders – zauważyła rzeczowo podnosząc się z krzesła.
Wyszli na obskurny korytarz wyściełany czerwonym dywanem.
- Przeglądałeś jej konta na portalach społecznościowych? Sprawdzałeś ostatnio dodanych znajomych, wiadomości tekstowe? - Nie chciała go pouczać ale im szybciej znajdą dziewczynę tym lepiej. - Z kimś się musiała umówić. Swoją drogą, dlaczego dziewczynę taką jak ona w ogóle ciągnęło w rejony takie jak Nora?
Gdy ponownie wyszli na powietrze Danika pokusiła się na papierosa. Ostatni posmak przyjemności przed burdą, bo podskórnie czuła, że wkroczenie do świątyni gangersów tym się właśnie skończy. Analizowała usilnie jak uniknąć kłopotów.
- Bez urazy ale może to ja będę mówić? – wydmuchała w chłodne nocne powietrze chmurę nikotynowego dymu. - Pod względem wyglądu wtapiasz się w tłum ale twój akcent cię zdradza. Dykcja, maniera. Jak się zorientują skąd jesteś będą chcieli albo dać ci lekcje pokory albo wydoić z całej kasy.
Zatrzymała się przed neonem Hell Raiders. Wrzuciła niedopałek do kałuży, postawiła kołnierz płaszcza. Plan był prosty, takie preferowała. Pójdą prosto do barmana. Pokaże mu zdjęcie Sereny i zapyta czy ją widział.
- Zamówię drinki i dasz barmanowi sto eurobaksów napiwku. Miejmy nadzieję, że go to do nas przyjaźnie nastawi. |