Napotkany w korytarzu duch sprawił, że Heidrun poczuła się mocno nieswojo. Choć słyszała, że takie zjawy istnieją i krzątają się w różnych miejscach, jeśli nie zaznały spokoju, tak na żywo widziała taką po raz pierwszy. Serce waliło jej młotem, a gesty ducha zdawały się być ostrzeżeniem przed wejściem na górę. Starała się nie dać po sobie poznać, że ta istota wytrąciła ją z równowagi, dlatego naciągnęła nieco mocniej kaptur i ruszyła za pozostałymi.

Weszła powoli po schodach opływających mgłą, trzymając się na wszelki wypadek balustrady, by się nie poślizgnąć. Na górze przyjrzała się nieco złowieszczej klepsydrze przesypującej piasek. Przez chwilę zastanawiała się, co to może oznaczać, ale nie skomentowała. Ten dom był dziwny i następnym razem będzie mieć na uwadze, by zrobić solidny rekonesans, jeśli podejmie się podobnego zadania. Choć z drugiej strony, czy ktokolwiek spodziewał się tutaj duchów, monstrów w bandażach i klepsydry wielkości człowieka?

- Jak znajdziemy tę czaszkę, to wepchnę ją temu szlachetce w dupsko - mruknęła, podchodząc do okna. Wszędzie widziała ciemność, z której nic nie potrafiła wyłapać, żadnego puktu zaczepienia. - Zobaczcie, mam wrażenie, że ten dom przeniósł nas gdzieś... bo na pewno nie jesteśmy na przedmieściach Eisental.

Widząc zbroje płytowe z mieczami, przytaknęła Lukasowi.
- Zgadzam się. Mam dziwne przeczucie, że gdybyśmy poszli w którąkolwiek ze stron, to te puszki by na nas ruszyły. Po tym, co widziałam na dole chyba już nic mnie tutaj nie zaskoczy - powiedziała i zarzuciła kuszę na plecy, po czym sięgnęła po miecz.
Gdyby jej obawy się potwierdziły, z ostrzem w dłoni będzie mieć większe szanse, by się bronić.