- Nie złość się. Musimy przyjmować życie takim jakie jest. Bogowie zapisali gdzieś na kartach historii nasz los, a my możemy jedynie grać swą rolę. Mam nadzieję, że przeżyjemy i każde z nas doczeka swej starości. A na razie chodź. Erica uśmiechnęła się do Hansa, poprawiła pukiel włosów, który opadł jej na oczy po czym chwyciła go za rękę.