| Cudem, bo cudem ale strigańska para dała się zwieść. Elmer wylazł z bajora, co wcale nie poprawiło jego zapachu. Musiał się wysuszyć i to tak by nikt ze strigan się nie zorientował, że zaliczył kąpiel.
Gdy siedział już przy ognisku, to zastanawiał się czy czasem starucha nie wyczuła ich wiatrów magii? Było to możliwe i nie rokowało najlepiej w ich stosunkach z tym ludem.
Rankiem Elmer jak zwykle włóczył się tu i tam, szukając darmowego żarcia. Gdy już się najadł, to postanowił jeszcze raz odwiedzić cmentarz, być może napisy na grobach wyjaśnią nocną wycieczkę starej. Tym razem jednak był znacznie bardziej ostrożniejszy, wszak lepiej by nikt ze strigan go nie zobaczył. |