- Rozumiem, odebrali dla dobra ogółu, prawda? - zapytała Stefena. - Mam nadzieję, że ten koszmar niedługo się skończy i znów będziemy mogli żyć tak jak wcześniej. - ciągnęła Erica, - choć nic już nigdy nie będzie takie jak kiedyś.

Erica zastanawiała się czy są tu bezpieczni, bo choć unikają ataku zombie, czasem ludzie potrafią zgotować gorszy los niż nieumarli. - Musimy jednak mieć nadzieję, że ten koszmar się skończy. - próbowała uśmiechnąć się w kierunku nowo poznanego mężczyzny. Gdy opadły emocje związane z ucieczką z Heppingen i odnalezieniem ostoi von Grunwalda poczuła nagłe zmęczenie. - muszę odpocząć. - oznajmiła blednąc na twarzy.