Wszystkie groby na cmentarzu były bezimienne. Na niektórych mogiłach leżały tylko kamienie, na których wyryta była data. Ale nie była to data śmierci, a czas kiedy topielca wyłowiono z wody i złożono do ziemi. Bez trudu można było odnaleźć grób, przy którym klęczała stara Stirganka. W miękkim gruncie wyraźnie odcisnęły się ślady jej kolan. Na tabliczce widniała data 10 Brauzeit 2510.


Dzień upłynął na zwyczajnej pracy przy obsłudze festynu, do której bohaterowie już nawykli. Każdy wiedział co robić, czas płynął szybko, po roboty było w bród. Wieczorem awanturnicy spotkali się tak jak dnia poprzedniego i znów obserwowali dziewiąty wóz. I tak samo jak poprzedniej nocy, Boyko i Maria Luisa, na kilka godzin przed świtem opuścili pojazd. Znów skierowali się ku cmentarzykowi zagubionemu wśród nadbrzeżnych trzcin. Boyko stanął na warcie, zwrócony plecami do cmentarza, a staruszka znów uklęknęła przy grobie z 2510 roku.