Gabrielle oddychała ciężko, ściskając w dłoni Mausera. Przyglądała się stojącym niedaleko Niemcom. Była pewna, że ich broń na więcej naboi niż jej, tak samo jak tego że jeśli zechcą bez trudu ją trafią.

- Meine Herren ... das macht keinen Sinn. - Starała się mówić spokojnie, uważnie obserwując swoich przeciwników. - Dein Schiff ist langsamer geworden, unser nächstes wird das nächste sein und damit mehr von uns bekommen. - Powoli opuściła trzymaną w ręku broń i zerknęła w kierunku wciąż walczących mężczyzn. Wir wollen dich nicht töten, weil es keine Notwendigkeit gibt. Lege deine Waffe ab. Wir werden tun, wofür wir gekommen sind, und wir werden gehen, und Sie werden Ruhe haben.*

Zapadła cisza, cisza wypełniona hukiem fal i odgłosami zawiei. Gabrielle czuła jak podczas tej chwili odpoczynku, zaczyna do niej docierać zimno. Palce zaczęły robić się skostniałe. Zimne powietrze przebijało się przez mokry już sweter i cięło delikatną skórę. Jak tak dalej pójdzie padnie nim mężczyźni podejmą decyzję.

Na szczęście po chwili Niemcy poddali się. Agentka z ulgą obserwowała jak składają na pokładzie swoją broń. Obróciła się w kierunku trwających w zwarciu mężczyzn.
- Es betrifft Sie auch!- Starała się przebić swym głosem przez szum fal, ale nazbyt świadoma była tego, że wychodzi jej to z coraz większym trudem. Policzki były zmarznięte. Głos drżał od zimna. -Es ist genug!**

Musiała się ogrzać. To nie był koniec. Nadal nie znaleźli tego po co przyszli. A jej pomału zaczynało brakować sił. Zacisnęła dłonie w pięści zmuszając mięśnie do wysiłku.

_____________

*Panowie… to nie ma sensu. Wasz statek wyhamował, nasz zaraz będzie obok, a wraz z nim dotrze to więcej naszych. Nie chcemy was zabijać bo i nie ma takiej potrzeby. Złóżcie broń. My zrobimy to po co przyszliśmy i odpłyniemy, a wy będziecie mieli święty spokój.
**Was też to dotyczy! Wystarczy już!