| Wanda
Flakonik o dziwo sie znalazl. Napelniwszy go woda udalas sie do stolika po roze. Zapach jaki kwiat wydzielal dziala lekko oduzajaco lecz byl przy tym niezwykle przyjemny. Rozmarzona podnioslas glowe mimowolnie spogladajac przez okno. Przez chwile bylas przekonana iz masz przewidzenia lub jeszcze nie do konca sie obudzilas. W pewnym oddaleniu od twojego okna, tuz przy furtce prowadzacej do parku Marek okladal jakiegos nieszczesnika piesciami. Wygladalo na to ze wrecz za chwile go zatlucze. Kolo niego stal Mateusz.
Marek
Dawid najwidoczniej nie byl przygotowany na cos takiego. Pierwsze ciosy spadly na niego tak niespodziewnanie, ze nawet nie zdazyl uniesc dloni aby sie oslonic, a co dopiero oddac. Jednak gdy znalazl sie na ziemi gniew najwyrazniej zaplonal w nim ponownie dodajac niezwyklej sily. Poderwal sie i ryknal.
- Ty skurwielu. Zaplacisz mi za to porombancu.
I calym cialem rzucil sie na ciebie. Spodziewales sie tego i byles przygotowany lecz sila z jaka w ciebie uderzyl byla na tyle duza iz straciles rownowage i upadles na plecy. Przez sekunde zrobilo ci sie ciemno przed oczami. Ta sekunda wystarczyla by ciezka piesc opadla ci na twarz rozwalajac warge. Krew natychmiast wypelnila ci usta. Jakies krople spadly ci na twarz. Wygladalo na to ze nie tylko ty tu krwawisz. Niczym przez mgle ujzales jak Dawid zamierza sie do kolejnego ciosu. Uslyszales jednoczesnie jego wsciekly glos.
- Dobrze ci sie rznelo moja kochana siostrzyczke?
__________________
[B]poza tym minął już jakiś czas, odkąd ludzie wierzyli w Diabła na tyle mocno, by mu zaprzedawać dusze[/B] |