Sprawa była jasna, prosta, oczywista - wystarczyło ubić Garpa i jego popleczników, uwolnić jeńców, a potem razem ze skarbami wrócić na pokład Jednorożca.
Marcus już przyszykował łuk, by nafaszerować Garpa strzałami (żelazne groty powinny załatwić sprawę), gdy Bhatra wpadła na genialny (jej zdaniem) pomysł, by najpierw ukradkiem uwolnić uwięzionych marynarzy i żołnierzy, a dopiero potem zaatakować.

Czy bezbronni ludzie dadzą sobie radę z liczniejszymi, zbrojnymi w zęby i pazury, potworkami? Marcus wątpił. Osobiście sądził, że straty będą przeogromne... ale nie sądził, by Bhatra, uparta nad podziw, dała się przekonać. No i może lepiej zginąć w walce, niż w garnku.

- Skoro się upierasz - szepnął - to spróbuj. Gdy tylko ktoś cię zauważy, to zacznę strzelać.

Przygotował się do strzału.