| Dziewczynka najwyraźniej nie poznała się na jego żarcie. Nigdy nie miał dobrej ręki do dzieci i to bynajmniej nie wynikało to z braku starań. Zwykle dzieciarnia uciekała jak tylko usłyszała stukot jego laski. Ci dość odważni by zostać nazywali go dziwakiem. Przywykł. Krasnolud najwyraźniej miał do tego lepsze podejście. Magia zawibrowała w powietrzu. Xhapion mocniej ścisnął swój posuch. Czuł jak skóra na dłoni drży mu z ekscytacji. Nie odczuł tego zaklęcia tak jak zwykle, najwyraźniej kapłańska magia działała inaczej. Mimo to z błyskiem w oku oglądał jego popis. Jarmarczne sztuczki. Dowód na wszechstronność magii, pozwalającej na okiełznanie sztormów jak i pozbawienie zarobku szwaczek. Zastanawiał się jaką strukturę wykorzystał krasnolud. Słów nie zrozumiał, nie miał do tej pory okazji nauczyć się tego szorstkiego języka. Mimo to wyczuwał w powietrzu coś znajomego. Dopiero po chwili zauważył, że reszta towarzyszy rozpoczęła planowanie ich kolejnego ruchu.
- Ah, przepraszam zamyśliłem się - wtrącił się do rozmowy czarodziej kłaniając się im w uniżeniu. - Nie znam niziołczych tradycji, ale również uważam, że należy udać się do starszego wioski. Wynika to z samego szacunku dla jego pozycji. Kto wie, może dodatkowo uda nam się naprawić stosunki między obydwoma ważnymi postaciami wioski.
Tak naprawdę sam los wioski nie obchodził go wiele. Potrzebował złota do kontynuowania swoich eksperymentów. Wszystko czego dokona i odkryje w trakcie przygody będzie jedynie wartością dodaną do zasobów jego wiedzy.
__________________
you will never walk alone |