| | - - > Anastazja
W zasadzie nie zauważyłaś nic, co mogłoby odbiegac od normy. Są tu ludzie z różnych klas społecznych, z drobną przewagą tych bogatszych. Nieco ekscentryków i starych bogaczy, trochę artystów. Napewno bardzo wielu naukowców, z tego, co mogłaś usłyszeć z rozmów. Nie wygląda to jednak w żaden sposób nienormalnie.
Wkrótce zauważyłas kręcąca się po galerii Ashley. Po jakimś czasie podeszła do ciebie bez słowa i stanęła obok. Przyglądała się ludziom, potem pociągnęła cię za rękaw i wskazała palcem w strone stoiska z komputerami, gdzie akurat Meph siadał przed komputerem. Potem pokręciła sie jeszcze chwilę i podniosła z ziemi jakąś ulotkę.
- Tutaj piszą, że jeden bilet na wykład kosztuje 10 dolców. Jesteśmy wystarczająco bogaci, aby się na niego wybrać?
- - > Meph
Musiałeś poczekać chwilę, aż ktoś ze zwiedzających odejdzie od komputera, nie trwało to jednak długo. Na ulotce napisano, że wykłady trwają 60 minut.
Strona startowa galerii oferuje ci kilka mozliwości: informacje o właścicielce galerii doktor Catherin Blade, informacje o dziełach znajdujących się w galerii, wysłanie e-kartki ze zdjęciem jednego z eksponatów oraz informacje o starożytnym Egipcie.
Pod "Pismo egipskie" znalazłes takie informacje: Cytat:
Hieroglify były pismem starożytnych Egipcjan, znakami niezrozumiałymi poza ich krajem, ale i dla większości jego ludności. Sztuka pisania stanowiła tajemnicze, ekskluzywne narzędzie, jej znajomością mogli się szczycić tylko nieliczni spośród mieszkańców Egiptu. Z upływem czasu, w związku z przemianami kulturowymi, nastaniem ery chrześcijańskiej, księgi zapisane hieroglifami stawały się jeszcze mniej zrozumiałe, a wiele z nich uległo zniszczeniu. Zdarzało się, że wiadomości o mądrości egipskich kapłanów, o tajemnicach wyrażonych świętymi, niezrozumiałymi znakami przetrwały tylko w dziełach pisarzy greckich. Dzięki nim, a także za pośrednictwem Arabów i Żydów elementy kultury starożytnych Egipcjan stały się znane przedstawicielom kolejnych epok. Byłaby to jednak bardzo uboga i fragmentaryczna wiedza gdyby nie zdołano odczytać egipskich hieroglifów.
Hieroglify pozostały tajemnicą dla ludzkości do czasu wyprawy armii napoleońskiej, wraz z grupą uczonych, do Egiptu (1798-1799). Wydarzenie to stało się impulsem dla nauki, uczeni zajmowali się między innymi kopiowaniem wyrytych w kamieniu inskrypcji i tekstów zapisanych na papirusie. Naukowym sukcesem tej wojskowej ekspedycji stało się odkrycie czarnej bazaltowej płyty pokrytej pismem, tzw. "kamienia z Rosetty". Ta niewielka kamienna płyta przyczyniła się do rozwoju egiptologii i wielkiego odkrycia jakiego dokonał w 1822 r. Jean Francois Champollion (1790-1832). Człowiek ten sprawił, że zachowane księgi - świadkowie starożytnej kultury egipskiej - przemówiły.
Nie wszystkie jednak zagadki związane z pismem egipskim zdołano rozwiązać. Np. nie jest do końca jasne jak doszło do powstania tego pisma, badacze formułują na ten temat wiele teorii. Według niektórych hieroglify stanowią lokalny wytwór mieszkańców Egiptu. Inni zaś przypuszczają, że stanowiły one importowany element kultury i starają się określić najbardziej prawdopodobne źródło pochodzenia tego pisma. Niektórzy stwierdzając nieistnienie dowodów świadczących o stosowaniu pisma przez Egipcjan przed epoką kontaktów z Mezopotamią, uznają za prawdopodobne, że sztukę pisania przejęli oni od Sumerów.
Według samych starożytnych Egipcjan stosowany przez nich system pisma pochodził od bogów. Uważali oni, że pismo wynalazł bóg Thot. Był on naczelnym bóstwem Hermopolis, bogiem wiedzy, mądrości. Był także bogiem Księżyca co wyraźnie podkreślano w ikonografii - umieszczano mu na głowie wizerunek Księżyca w dwóch jego fazach: jako rogalik i jako dysk w pełni. Thot (Rys. nr 1) uznawany był za wynalazcę pisma, a także za opiekuna pisarzy, ukazywany był jako ibis lub pawian, niekiedy też jako mężczyzna z głową ibisa.
Egipcjanie wierzyli więc w boskie pochodzenie pisma, nazywali je "pismem mowy boskiej". Natomiast termin hieroglify stosowany w odniesieniu do znaków pisma egipskiego wprowadzony został dopiero przez chrześcijańskiego pisarza Klemensa z Aleksandrii, autora traktatu zatytułowanego Stromateis, ok. 200 r. n.e. W języku greckim znaczy on tyle co "rzeźbione święte znaki" (hierós-święty, glýpho-wyrzynam, wycinam).
| "Wierzenia egipskie": Cytat:
Egipcjanie byli bardzo religijni; bogowie odgrywali w ich życiu ważną rolę. Wierzyli również w życie pozagrobowe. Uważali, że zmarli odbywają podróż w zaświaty i tam żyją nadal w taki sam sposób jak na ziemi. Tak więc według ich wierzeń faraon pozostawał faraonem, a chłop - chłopem.
Dla ułatwienia bogatym pozagrobowej wędrówki wznoszono zdobione malowidłami grobowce, które miały odzwierciedlać ich bogactwo. Zmarłym pozostawiano w miejscu pochówku jadło i napoje.
Amon – Główne bóstwo tebańskiej triady. Mąż Mut sępiogłowej bogini, syn tybańskiego boga księżyca Chonsu był utożsamiany z Re i jako Amon – Re stał się bóstwem uniwersalnym.
Anubis – Przedstawiany jako człowiek z głową psa lub szakala, bóg zmarłych. Syn Ozyrysa i Neftydy, opiekun mumifikacji i nekropolii. Jego maskę nosili kapłani podczas mumifikacji.
Bes – bóg ten był opiekunem ludzi. Ochraniał ich od złych mocy odstraszając je swoim wyglądem. Miał postać karła z lwią skórą na ramionach i koroną ze strusich piór na głowie.
Chnum – Bóg płodności. Miał postać barana lub człowieka z głową barana. Pełnił również bardzo ważną funkcję opieki nad źródłami Nilu.
Hathor – Siostra Re. Bogini miłości płodności i tańca, ale czczono ją także jako boginię zmarłych. Przedstawiano ją jako krowę lub kobietę z rogami krowy trzymającą w dłoniach sistrum ( instrument muzyczny). Czasami uważana za żonę Horusa.
Horus – czczone pod postacią sokoła, słonecznego dysku ze skrzydłami lub mężczyzny z głową sokoła. Syn Ozyrysa, Bóg nieba, opiekun dolnego nilu i władzy królewskiej. Odwieczny wróg Seta. Ich walka była obrazem sprzeczności natury.
Izyda – matka Horusa, żona i siostra Ozyrysa. Przedstawiana jako kobieta z hieroglifem jej imienia (przedstawiającym tron) na głowie. Bóstwo opiekuńcze, odpowiedzialna była za wylewy nilu.
Matt – Bogini porządku i prawa, sprawiedliwości i harmonii we wszechświecie. Symbolizowała porządek ziemski i kosmiczny. Córka Re. Jej obraz nosili egipscy sędziowie. Miała postać kobiety strusim piórem na głowie.
Neftyda – Często przedstawiana byłą na wiekach sarkofagu, była siostrą Ozyrysa miała postać kobiety z hieroglifem jej imienia na głowie
Nechbet – Sępiogłowa bogini z górnego Egiptu. Opiekunka władzy królewskiej. Przedstawiano ją także jako ogromnego sępa.
Neit – Kobieta w koronie górnego Egiptu z łukiem, strzałami oraz tarczą w ręku. Żona Seta i matka Sobka. W czynnościach pogrzebowych była opiekunką płótna w które owijano zmarłych. Bogini wojowniczka.
Nut – Matka Izydy, Ozyrysa, Seta i Neftydy, żona Geba. Była boginią nieba, przedstawianą jako kobietę wygiętą w łuk. Miała symbolizować oddzielenie ziemi od chaosu. Czasami uważana za matkę Re. Uważano ja także za opiekunkę zmarłych, która brała pod opiekę umierających królów. Jej wizerunkiem zdobiono dna sarkofagów, jako znak nadziei na powrót do życia.
Ozyrys – bóstwo natury, władca zmarłych. Ojciec Horusa, brat Seta. Karzdy zmarły Gafaon był jego wcieleniem. Ozyrys odpowiadał z wylewy nilu. Przedstawiano go jako mumię w koronie atef na głowie. W rękach trzymał insygnia faraona. Jego twarz malowano na zielono.
Ptah – Mężczyzna z ogromną głową, uważany za stwórcę świata, który miał być wytworem jego inteligencji. Był stale widoczny w dziele stworzenia.
Re – bóstwo słoneczne podróżujące barką słoneczną. Faraonowie nazywali się jego synami ponieważ uważano go za stwórcę ludzi i bogów.
Sachmet – Córka Re, bogini lwica, lub kobieta z głową lwa. Bogini wojny, z której oddechem utożsamiano gorące wiatry pustyni.
Set – Syn Geba i Nut, morderca i przeciwieństwo swego brata Ozyrysa, wskrzeszonego przez Izydę. Przedstawiany jako człowiek z głową do dziś nie znanego zwierzęcia. Jego kult był tępiony, a miejsca modłów uważane za nieczyste. Uznawany za wielkiego wojownika.
Sobek – Bóg wody związany z Re, przedstawiany jako człowiek z głową krokodyla.
Thot – Pan księżyca przedstawiany jako człowiek z głową pawiana. Bóg lekarzy uznawany za wynalazcę hieroglifów. Pełnił rolę sędziego zapisującego czyny zmarłego.
| Mniej więcej, gdy już kończyłeś czytać, zrobiło się zamieszanie przy wejściu do jednej z sal wykładowych. Zebrało się tam sporo osób. Zauwazyłeś, że na zegarku wybiło właśnie wpół do pierwszej... |