| Zjadł trochę placka, zjadł też ciasteczka
W miejscu uroczym, gdzie biegła rzeczka
Ptaszki ćwierkały, sarny skakały
Nawet świstaki ludzi się bały
Tylko troszeczkę, tę odrobinę
Całkiem rozsądną. Sprosił rodzinę
Ten nasz bohater, bo w fascynacji
Chciał się podzielić cudem kreacji
Boskiej natury, strefy zieleni
Gdzie rzeczna woda jasno się mieni.
Zrobił barbekju, wszyscy przybyli
Brzydko krzyczeli, głośno tańczyli
I zaśmiecili piękną polanę
To jak wysypać sól na złą ranę
Bo zostawili sztućce i resztki
Stertę bukłaków, z owoców pestki
Planszę warcabów, tarczę do rzutków
„Przeklęta będzie banda wyrzutków!”,
Właśnie tak wrzeczał ten nasz bohater
Przez to zdarzenie zmienił charakter
Wcześniej łagodny, lubił rodzinę
Teraz się wstydził, uznał za kpinę
Piękno natury tak zbezczeszczone
Poczucie winy, łzy uronione
Po dramatycznej tak bardzo chwili
Szybko posprzątał tam, gdzie brudzili
Znowu polana się oczyściła
I bardzo piękna z powrotem była |