- I tak chcemy jechać do klasztoru - powiedział Hugo, spoglądając na Foggię. - Może tam się okaże, że zajęcie warte jest zainteresowania.
- Dokładnie, jeśli klasztor by dobrze płacił, nie ma problemu, żebyśmy podjęli się nowej pracy - powiedziała, patrząc przez chwilę na Hugona, a potem przenosząc wzrok na ojczulka. - Możemy połączyć przyjemne z pożytecznym, ale co ostatecznie zadecydujemy, okaże się na miejscu.
- My docelowo jedziemy do Frugelhofen, więc wspólna podróż jest nam na rękę, co do pracy możemy zawsze zdecydować na miejscu. - Powiedziała Lavina posyłając spojrzenie niziołkowi, brak sprzeciwu. - Ale oprócz Ryżego nikt z nas się nie przedstawił, obok niego zasiada Sigrid Silbermond dalej Dieter Krankbaum i Alena. Ja nazywam się Lavina Bleich. -Zakończyła przedstawianie swojej pierwotnej grupy, ale potem dodała jeszcze oddając pałeczkę swoim ‘przyjaciołom’ z traktu. - Nie znamy dokładnych planów naszych przyjaciół poznanych na trakcie więc może oni sami dokonają przedstawienia siebie.
Nim braciszek odszedł François odchrząknął i przedstawił swoją grupę, by nie być o krok za jego zdaniem oddzielającą się drugą grupką.
- My z pewnością będziemy zainteresowani pracą zaoferowaną przez Przeora. Ja, François, i moi towarzysze - tutaj spoglądał kolejno ku wymienianym - Ari'Sainen, Laurenor, Alaryk i Olegario. - bretończyk wiedział jak ważne jest pierwsze wrażenie, a i w razie kłopotów na trakcie w stronę La Maisontaal mnisi pewnie odpowiednio rozdzielą - jeśli obecne wynagrodzenie pomiędzy trzy grupy. Po tym skinął na mnicha, pozwalając mu mówić.
- Miło mi was poznać, zapewne znajdzie się jeszcze czas na rozmowę, a teraz wybaczcie nie będę z wami biesiadował gdyż z samego rana mam jeszcze kilka spraw do załatwienia. - oznajmił wstając od stołu - spokojnej nocy odrzekł w kierunku właścicielki zamieniając z nią kilka zdań, a następnie udał się na piętro najpewniej na spoczynek.
„Niegłupi ten ojczulek, najadł się i dał dyla spać” - pomyślał Ryży biorąc łyk wina. „Poza tym chyba sam niewiele wie i tylko pozuje na ważniejszego, niż jest w rzeczy samej”.
- Sigrid, jak oceniasz swojego „kapłana”? - zachichotał w stronę sąsiadki.
Krasnoludzica wzruszyła ramionami i po raz kolejny zanurzyła usta w kuflu z chłodnym piwem. Potem oblizała palce z tłuszczu i rzekła krótko:
- Ma apetyt chłopina. - a po krótkiej przerwie dodała - Napijmy się jeszcze. A resztę się zobaczy.
- Miałem na myśli Twoje mięso - parsknął niziołek, szybko przystawiając do ust serwetkę.
- Aaaaaa…. to o kapłonie gadasz. - zaśmiała się Sigrid rubasznie. - A kogucik palce lizać, mięciutki choć chrupiący jak trzeba. - Khazadka cmoknęła przyciskając trzy palce do ust - do tego borowiki w sosie. Aż pachną lasem…. - rozgadała się. - Chyba kucharzowi osobiście za strawę podziękować należy.
- Wdepnę do niego po kolacji, bo i tak mam do niego interes. Albo jutro z rana, jeżeli nie uda się teraz. Ale najpierw zajrzę do stajni. Pogadam ze stajennym, żeby dobrze się zajął naszym inwentarzem. A właśnie. Jeżeli dobrze zrozumiałem, wyruszamy stąd dopiero około południa, a rano niektórzy z was wybierają się na targ? Chętnie też się z wami przespaceruję i rzucę okiem choćby na fragment miasta.