Nie było dobrze. Girlaen nie miała dużej wprawy w tak szybkim strzelaniu i nagle to dostrzegła. Pierwsza strzała chybiła, druga wbiła się w przeciwnika, ale naciągnięta zbyt lekko cięciwa nie pozwoliła pociskowi przebić niezwykle zapewne twardej skóry potwora. Ten zaryczał, wymachując prymitywną maczugą. Margery uskoczyła przed jego szarżą, ale próbująca do końca strzelać tropicielka nie dała rady. Potężny cios zdmuchnął ją z drogi ogra, wrzucając boleśnie na skałę. Półelfka poczuła paskudny ból całego ciała, mając świadomość, że drugiego takiego ciosu już nie wytrzyma. Pozostali zaatakowali prawie jednocześnie. Miecz księżniczki zadał niewielką ranę na udzie, Mezra chybił, za to Walaja wskoczyła na plecy stwora i wgryzła się w jego szyję. Była jednakże zbyt mała, aby uczynić poważniejszą krzywdę potworowi, który po zmieceniu Girlaen przebiegł jeszcze kilkanaście kroków, zanim udało mu się zatrzymać i obrócić. Poruszył ramieniem w nieudanej próbie pochwycenia i zrzucenia z siebie pantery.
Pozostali jak się okazywało, byli zbyt daleko, aby pomóc. Żywiołak cisnął kamieniem, ale ten rozbił się o stromą ścianę po przeciwnej stronie przełęczy. Olbrzym ruszył się w stronę wskazanego wroga, ale choć olbrzymi, nie poruszał się bardzo szybko. Magiczna księga miała już przygotowane zupełnie inne zaklęcie i czytając je Luna odkryła, że je zna i rozumie! I że jest marne.
Utworzyła małą kulkę kwasu i cisnęła ją w stronę ogra. Nie przeleciała nawet połowy drogi jak pacnęła w ziemię nie czyniąc nikomu krzywdy. I znów odwracała się strona.
Yetar miał harpię w zasięgu przez krótki moment. Pchnął, lecz wróg okazał się szybszy, już w powietrzu oddalając się od strony przeciwników, którzy zadali jej tyle niespodziewanego bólu. Elvin natomiast gramolił się po linie w dół. W tej walce niemal ciągle znajdował się w złym miejscu!