Wyglądało na to, że wszystko idzie dobrze. Ogr szamotał się przez chwilę z drapiącą i gryzącą jego szyję panterą i kiedy wreszcie udało mu się ją złapać i odrzucić daleko za siebie, trafiły go zarówno strzała Girlaen jak i głaz ciśnięty zaskakująco celnie przez olbrzymiego żywiołaka. Raniony zachwiał się na nogach i zaryczał, szykując się do ataku na tropicielkę i pozostałą dwójkę trzymających się blisko niej ludzi.
Wtedy Luna nauczyła się, że czasami lepiej nie robić nic.
Tym razem kompletnie nie wiedziała jakie zaklęcie zdarzyło się jej rzucić, ale wiedziała, że musi je gdzieś skierować. Ogr był idealnym celem. I zasięg czaru był odpowiedni!
Nad walczącymi momentalnie pojawiły się biało-szare, ciężkie chmury, z których równie błyskawicznie uderzyły lodowe odłamki. Ostre i ciężkie trafiły nie tylko potwora siecząc jego ciało. Równie skuteczne okazały się na Girlaen, Margery oraz Mezrę, którzy przytłoczeni tym niespodziewanym atakiem padli nieprzytomni, krwawiąc od niezliczonych ran. Tropicielka zdążyła kątem oka dojrzeć nagłe zaciemnienie zanim pochłonęło ją zimno i ciemność.
Elvin uniknął tego ataku, przyciśnięty do skalnej ściany, wisząc na linie. Poczuł za to nagły mróz, kiedy zsuwał się szybko, aby podbiec do obu kobiet. Uniknęła tego także pantera, rzucona na tyle daleko, aby nie być w zasięgu podczas pojawienia się nad przełęczą szerokiego na sześć metrów pasa magicznych chmur.