Luna ze łzami w oczach stabilizowała, opatrywała i poiła ostatnią leczniczą miksturą Girlaen i starożytnych towarzyszy podróży. Co do tej dwójki nie miała zbytnich wyrzutów sumienia, ale Gir! Niestety użalanie nad sobą nic nie zmieniało w opłakanej sytuacji rannych.
- Chyba ten... lepiej się odsuńmy. A jak harpia wróci? No i do truchła się padlinożercy zlezą? - odparła na pytanie Yetara. Na szczęście nie spytał czy to ona rozpętała nawałnicę. Poświęci wieczór na studiowanie tego magicznego paskudztwa, koniecznie!
Co prawda mogła zrzucić winę na biegającą skałę, ale gdyby ponownie trzeba było użyć zaklęcia to co wtedy? Lepiej było wyjaśnić i przeprosić niż motać się w kłamstwa. Choć czuła, że łatwiej Gir wybaczy jej swe niemal śmiertelne rany niż Elvin narażenie życia jeszcze-nie-koronowanej dziedziczki.