Adrenalina buzowała i w dupę wziął cały misterny plan. Zamiast czekać aż wróg wejdzie do obiektu i wziąwszy go w kleszcze zaatakować go z tyłu, to palec pociągnął za cyngiel gdy tylko pojawili się w celowniku. Organizm zadziałał sam, nie czekając na komendę z mózgu. I po chuj komu ta strategia?
A później już poszło. Zobaczywszy flagę wykradzioną z bazy, niewiele myśląc zeskoczyła z dachu i odrzuciwszy broń pobiegła za dziewczyną gotowa wyrwać, bić, gryźć i drapać. Rozczarowana, że to już koniec - odpuściła.
Finalnie nie wyszło źle. Ba... Wyszło bardzo dobrze. Dlaczego więc czuła niedosyt?
***
Szalony bębniarz nie zrobił na niej wrażenia. Mimo, że migały flesze. Gdy jednak dom zajęczał niby zarzynane zwierzę była już na nogach z bijącym sercem. Kolejna porcja adrenaliny wpompowana w żyły. Niebieski perkusista wygrywał grubymi kroplami deszczu na werblu, dodając od czasu do czasu rytm na bębnie basowym. Goście od efektów specjalnych rzucili z basenu jakieś światło.
Scenarzyści dawali radę. Bo to, że to był spektakl i dalszy ciąg gry April była przekonana. Przecież to kolejne zadanie. Tylko jaki jest cel?
Zadziałała nie zastanawiając się wiele. Tak jak wtedy na poligonie. Wyskoczyła za okno tuż za chłopakami łapiąc ze stojącej przy łóżku szafce pierwsze co jej wpadło do ręki. Wpadając na
Buffeta. Wyskoczyła tak jak spała. W kusej koszulce na ramiączkach, ledwie zasłaniającej jej nagie, chude pośladki. Z szerokim, skórzanym pasem w dłoni z masywną klamrą, który rzuciła przed spaniem na mebel. Przemokła w jednej chwili. Koszulka oblepiła jej nagie ciało. Zarysowała małe piersi i sterczące sutki.
- Piękne - westchnęła do ucha
Markowi patrząc na niecodzienne zjawisko.