| Alicja
Dopiła resztkę wina i z cichym stukiem odłożyła puchar na pobliski stolik. Wyczuła nastrój Bruna i postanowiła rozwinąć wątek opuszczenia tej parszywej wioski, której jedyną dobrą stroną były trunki Olafa. Taa… Waścina postura faktycznie nie nadaje się na szlaki odkrywców. Wspomniała ucieczkę z Lengelfeld i widzianą z kryjówki w chaszczach bandę obwiesiów. Ale ja przecie nie mówię o samotnej wędrówce.
Jej wzrok przesunął się z twarzy wiedźmaka i nieświadomie powędrował w stronę potoku ginącego gdzieś w dali wśród traw. To tam czeka mnie przeznaczenie, nie spędzę tutaj swojego życia, nie będę go marnować wśród tych śmierdzących wieśniaków, których każdy dzień wygląda dokładnie tak samo, tym razem ucieknę naprawdę daleko… A ty mi w tym pomożesz. Zaczęła wyobrażać sobie, jak też mogłoby wyglądać morze. Nawet nie zauważyła, jak ognista tarcza Słońca zniknęła gdzieś za horyzontem pozostawiając jasne smugi na niebie przerywane gdzieniegdzie fioletem chmur. |