Odyseja

Tara teleportowała je do reszty. Veriene postanowiła pobiec i pomóc reszcie, ale przewróciła się na korzeniach. Kiedy wstała, nikogo już nie było. Skierowała się w stronę, z której dochodziły odgłosy i... poczuła jak ktoś wali ją jakimś kijem w głowę. Miała wrażenie, jakby czaszka pękła jej na pół. Upadła na ziemię. Zobaczyła nad sobą ciemną sylwetkę i zemdlała. Ocknęła się w wilgotnym, ciemnym pomieszczeniu. Oczy miała przewiązane tak, że nic nie widziała. Była związana i nie mogła się ruszać. Strasznie bolała ją głowa. Słyszała u góry jakieś dźwięki. Walenie do drzwi, kroki, krzyki... Ale zaraz! Znała te głosy... To był Erglan! Spróbowała krzyknąć, ale była zakneblowana. Zaczęła się szarpać, żeby się wydostać. Hałasowała jak mogła.