| Girlaen zabierała się właśnie za kawałek suchego prowiantu, gdy jakieś dziwne poruszenie zwróciło uwagę Walaji.
Dziewczyna odwróciła głowę w tamtą stronę i przez chwile wpatrywała się w rozgrywającą przed jej oczami scenę z otwartymi ustami. Dobrze, że jeszcze niczego nie włożyła do ust, bo pewnie wypadłoby na ziemię i zmarnowało się w piaszczystym podłożu.
Kiwająca się na boki niziołka, próbująca za wszelką cenę utrzymać równowagę na uciekającym na krótkich nóżkach kamieniu, stanowiła tak zabawny widok, że zachowanie powagi udało jej się tylko przez chwilę. Parsknęła lekko, a potem zaczęła śmiać się głośno i radośnie.
To było cudowne uczucie, taki śmiech po ciężkich i raczej przykrych przeżyciach ostatnich dni. |