Zaza, znieruchomiała zdezorientowana na działanie Erica, podczas ostatnich 8 lat nigdy nie wykonał wobec niej takiego gestu. Tak naprawdę nie pamięta żeby ktokolwiek nawet przed jej tym okresem życia ją kiedykolwiek przytulił. Nie wiedziała jak odpowiedzieć na ten nagły dla niej przypływ opiekuńczości więc zdobyła się na kiwnięcie głową twierdząco z czystym wyrazem zagubienia wymalowanym na twarzy.

Podążała za Rathanem starając się zachować ciszę, mijali puste chaty i zakamarki. Mrok utrudniał przemieszczanie się czy nawet dostrzeganie ‘ocalałych’ chociaż pół orczycy się udało jak też dostrzegła wilka.
Zatrzymała Rathna.
- Tam są żywi i wilk, czekaj tutaj i zaatakuj przy okazji.
Powiedziawszy to wyminęła go i odbiegając od towarzyszy stanęła na widoku wilka z bronią i gwizdnęła na zwierzę zwracając na siebie jego uwagę.