Luna widziała, że nie ma szans zatrzymać kamulca. Rozpędzony był dokładnie taki jak kamień toczący się z góry - niepowstrzymany. Waga niziołki okazała się o wiele zbyt mała, a Elvina będącego w niedalekiej odległości, zatrzymała powierzchnia tego zielonkawego portalu, przed którą wyhamował.
Pozostało wyroczni jedynie puścić się i przywołać swoje półmaterialne skrzydła, które bez trudu uniosły ją znad tego nietypowego wierzchowca i pozwoliły uniknąć wpadnięcia w magiczną powierzchnię, która zafalowała mocno po tym jak wbiegł w nią kamień.
Mała dziewczyna zdołała zobaczyć poruszenie po drugiej stronie.
I musiała zwiewać, podobnie jak rycerz.
Portal zaczął się wybrzuszać w jedną stronę, jak gdyby zasysał coś z jakąś niezwykle silną mocą. Wyrocznia czuła jej fragment kiedy machała skrzydełkami z rozpaczliwej próbie nie zostania wessanej.
Nagle puściło i poleciała do przodu niczym wystrzelona z procy.
Portal uniósł się, powiększył i zaczęło z niego wypadać.
Najpierw konie, zaraz za nimi wozy, które ciągnęły. Na to wszystko wpadały pudła, bele materiału, skóry, ludzie, potem znowu skóry, jakieś beczki i znowu wierzchowce. W przeraźliwej kakofonii kwiku, krzyku i trzasku, magia zasysała tych stojących po drugiej stronie, wypluwając ich na lekko pochylone zbocze przed wejściem do jaskini.
Na sam koniec wypadł kamień, wpadając na plecy trzymającego się jakiegoś pakunku Akermusa. Po całej powstałej górze chaosu potoczył się plecak, zatrzymując prawie przed nogami stojących w wejściu do jaskini, oniemiałych bohaterów. Otworzył się, a z jego wnętrza wytoczyło się znajome berło.