[R.] Gabrysia usłyszała, jak Kuba zeskakuje na dół. Sama jednak pozostała na dachu udając, że
jej tu nie ma. W międzyczasie Cień skorzystał z okazji i dokonał aktu samowoli zerkając przez powstałą dziurę w dachu do pomieszczenia pod nimi. Poza grupą worków mięsa dostrzegli jeszcze lampy naftowe jako źródła światła w pomieszczeniu.
Gabrysia w międzyczasie poza tym, że udawała, że jej tu nie ma, zerkała z obojętnością na okolice, czy ktoś nie zamierzał w nią strzelić, ale nikogo takiego nie było.
-
Kilkanaście gardeł do rozerwania, w tym kilku z nożykami i paru z kuszami. No i magik – Cień szepnął R. do ucha na tyle cicho, że tylko ona go usłyszała. Przez dziurę o wymiarze dwóch dłoni kobiety Cień przelał się do pomieszczenia. Omijał źródła światła i drabów, prześlizgiwał się w najciemniejszych kątach, by „znienacka” skręcić kark szpakowatemu, a potem stosować partyzantkę i zabrać się za co pobliższych oponentów. Cień za bardzo pragnął rozlewu krwi, żeby się powstrzymać od dalszego mordowania.
R. oderwała dachówkę. O kilo czy dwa za ciężka, żeby nią cisnąć jak gwiazdką. Ale rzucić nią jak dyskiem – czemu by nie? Zwłaszcza, że dachówka prosiła o ciśnięcie nią w gardło... czy jaką tam górną część ciała kusznika. „Gabrysia” takiej prośby nie mogła odmówić. Potem zamierzała przedrzeć się na dół, po drodze kalecząc przeciwników nożami czy popychając ich na tor bełtów. Cień pewnie spłynie po niej na dół, ciskając jedną z lamp naftowych w przeciwników (zwłaszcza w kuszników).