Ostatnie dni dla Hansa były trudne. Rozterki związane z Lilou oraz ciężka sytuacja w jakiej obecnie się znaleźli sprawiały, że ból głowy ustępował go jedynie na chwilę. Nawet alkohol nie pomagał, choć dodawał odwagi. To co zrobił dzisiejszej nocy było głupie, ale wiedział, że oboje tego chcą...

Gdy wybiegł z pokoju z garłaczem w ręku i mieczem u pasa nie spodziewał się, że będą mieli do czynienia z zawodowcami, tak przynajmniej wyglądała grupka zbirów, która niewiadomym sposobem dostała się do karczmy.

Zaskoczony Hans nie był w stanie oddać strzały, gdyż zaatakowany przez jednego ze skrytobójców musiał bronić się walcząć wręcz. Ostatnio jednak zaczął powątpiewać w swe zdolności bojowe, w zasadzie to szło mu chyba najgorzej z całej drużyny. Rozharatany bok tylko potwierdzał jego przekonania, pewnie gdyby nie Lilou skończył by marnie. Ta jednak odepchnęła go od oponenta. Sama poważnie zraniona walczyła z tak wielką determinacją z jaką nigdy jeszcze nie widział. Hans dokończył dzieła pozbawiając skrytobójce życia skracając go o głowę.

Nie czas jednak na odpoczynek, zmusił się do wysiłku i ruszył za elfką by nieść jej pomoc. Na przeszkodzie jednak stanął mu następny z przeciwników, który choć sam zagrodził mu drogę zginął marnie spod miecza Duraka.

Gdy przeciwnicy zostali pokonani, nie dbając zbytnio o swe rany podbiegł zobaczyć co dzieje się z Lilou. Ta choć przytomna była ranna, dzięki bogom Leliana zajęła się już opatrywaniem jej rany. Szybko wrócił do swych rzeczy i wyciągając zakupioną poprzedniego wieczoru flaszkę, a wróciwszy do elfki wlał do ust przyjaciółki cierpki płyn. - To ci pomoże, obiecuję, wypij to. - rzekł wpół szeptem - Przepraszam.