Podczas tańca Gabrielle starała się ostrożnie wybadać z kim właściwie ma do czynienia. Okazało się jednak, że w rozmowie Olaf lawiruje równie skutecznie co na parkiecie. Każdy strzępek informacji musiała dosłownie wyrwać z mężczyzny i to opłacając go ciekawostką tej samej wartości. Dowiedziała się, że jest Norwegiem, zdradzając w zamian, że pochodzi z Kanady. O tym, że jest biznesmenem powiedział dopiero gdy ona napomknęła, że pracuje jako sekretarka. Tuż przed swingiem zdążyła go jeszcze zapytać o to dla jakiej firmy pracuje w zamian dzieląc się kolejnym fragmentem stworzonej na cele misji historii.

W objęciach Gerhardsena wszystkie wspomnienia lodowatej wody i mrozu zniknęły, zastąpione szaleńczym biciem serca i lekkimi zawrotami głowy po kolejny podrzutach i obrotach. Z przyjemnością przyjęła zaproponowanego drinka łapiąc oddech po bardzo szybkim tańcu. Stojąc przy barze pozwoliła sobie na to by stanąć blisko norwega. Po tym co wyczyniali na parkiecie i tak było to bez znaczenia, a ona bardzo miała ochotę pociągnąć tą dalej. Tyle, że… Rozejrzała się po sali i zobaczyła Johna rozmawiającego z jakimś starszym facetem i podrywanego przez jakąś blondynę Edwarda. Nie powinna ich zostawiać.

Delikatnie zasugerowała, że jest tutaj w celach służbowych i nie za bardzo powinna opuszczać hotel. Niestety “szefowe” argumenty niezbyt przekonały Olafa. Delikatnie przesunęła dłonią po klapie jego marynarki niby strzepując z niej jakiś paproch i dając przy tym sobie czas do namysłu. Dopiero po chwili podniosła wzrok, spoglądając na mężczyznę.
- Jestem rozgrzana mon Cher, a na zewnątrz jest potwornie chłodno. - Uśmiechnęła się, odchylając się do tyłu i opierając o bar, tak by mężczyzna mógł dobrze przyjrzeć się jej sylwetce. - Gwarantuję, że mój pokój też jest całkiem przytulny i jestem pewna, że zapewni nam wszystkie wygody byśmy mogli poznać się lepiej. Możemy zawsze udać się tam i sprawdzić, a… - przesunęła wzrokiem po jego sylwetce. - jeśli nie będzie Pan zadowolony, kto wie, może jednak dam się namówić na spacer.