W sarkofagu był trup.
Zwykły, martwy, nieruchomy trup, który nie miał zamiaru zaatakować tych, co ośmielili się zakłócić jego spokój.
No, może nie do konca zwykły, bowiem truposz był zaopatrzony nad podziw.
Czy na drugim świecie potrzebne były komuś kilogramy złota i drogich kamieni? Camden wątpił. Wszak gdyby duch potrzebował kosztowności, to by je zabrał ze sobą. A skoro jemu nie było potrzebne, to z pewnością znaleźliby się inni, bardziej potrzebujący.

- Zabierzemy wszystko, a podzielimy potem - powiedział, zabierając pierścienie. - Ryś, w koronie z pewnością byłoby ci do twarzy i stanowiłbyś idealny cel dla wrogów, ale podział musi być bardziej sprawiedliwy.

- Znamy ciąg dalszy drogi - powiedział. - Mamy drzwi i klucze, które do nich, zapewne, pasują. Nie sprawdziliśmy tego, ale jestem pewien, że trzeba tamtędy iść.