Sfera z tylko sobie wiadomych przyczyn przestała rosnąć i zaczęła się poruszać w kierunku gromady chwatów. W nocy rozświetlonej płomieniami zdawała się być niczym innym niż uformowaną w przerośniętą kroplę wodą, wyciągniętą niewidzialną siłą ze studni czy dowolnego bajora. Herman lewitujący wewnątrz tej kropli zauważalnie słabł, wypuścił bowiem z jedynej dłoni dzierżony w niej kostur. Niedaleko od kostura w bezbarwnej bańce zawisł także nóż miotnięty przez Emmericha. Zabójca nie zauważył, by jego czyn wywołał jakikolwiek skutek.

Cała grupa roztropnie cofnęła się przed ekspansywną sferą, dzięki czemu znalazła się ona w okrążeniu. Miała jednak miejsce również nieprzyjemna okoliczność – Herman stracił przytomność.