[WFRP 1.ed] Bracia krwi 2. Łabędzi śpiew - Strona 34

Fyrskar · 02-07-2018, 16:24

Albrecht zaklął, widząc pęczniejącą coraz szybciej bańkę. Jeszcze głośniej zaś krzyknął, gdy Herman znalazł się w środku. Zapewne powinien wiedzieć, czym jest tajemnicze dziwo - obawiał się jednak, że zamiast doczytać w księgach odpowiedniego rozdziału, wolał upić się do nieprzytomności.

Po raz kolejny pożałował braku nieco bardziej... ofensywnego czaru.

- Ulli, stój! - Nie mógł pozwolić, by złodziej również został wciągnięty. - Alsaak, uważaj, by utrzymać dystans!

Istota zapewne była magiczna - a wtedy miecz jako jedyny zapewne byłby zdolny ją zranić. Ale nie mógł ryzykować, że i krasnolud zostanie połknięty.

Sięgnął po małą, srebrną tubę. Miał pewien plan, ale on mógł zaszkodzić Hermanowi - wolał więc poczekać na rozwój wydarzeń.

hen_cerbin · 02-07-2018, 17:02

Są momenty, w których trzeba uciekać natychmiast, są i takie, że jeszcze chwilę można poczekać. Emmerich uznał, że ten należy do drugiej kategorii.

- Nie dotykaj tego - krzyknął do Ulliego. Przykład Hermana jasno pokazywał, że to zły pomysł.

Chwycił nóż do rzucania i gdy tylko miał czystą możliwość posłania go w część kuli niezawierającą ciała Morryty tak by przebił bańkę i nie zrobił mu krzywdy cisnął nim. Niby kapłana pochłonęła, ale może błogosławiona broń coś zrobi. A jak nie... to poczeka na działania maga. Sam był dobry tylko w zabijaniu. A to coś nie wyglądało na śmiertelne.
Obserwował też cały czas kulę by zdążyć uciec gdyby zaczęła rosnąć szybciej, albo odskoczyć, gdyby zaczęła wypuszczać macki.

Feniu · 02-07-2018, 19:10

Ulli słysząc towarzyszy zamarł. W sumie mieli rację skoro to coś wciągnęło Hermana zadając mu ból on również mógł tak skończyć. Zrobił kilka kroków do tyłu z bólem patrząc jak jego przyjaciel z dzieciństwa cierpi.
- Co to może być? - zapytał Albrehta - oby nie doszło do ponownego ożycia ogara. . Ulli zaczął rozglądać się ponownie za rzeczami którymi w razie czego w wyłaniające się zło.

Fyrskar · 02-07-2018, 23:34

- Nie wiem! - zawołał Albrecht. - Weź moją kuszę, jeśli chcesz - dodał jeszcze, wskazując na broń zwisającą obok plecaka.

Avitto · 04-07-2018, 23:07

Sfera z tylko sobie wiadomych przyczyn przestała rosnąć i zaczęła się poruszać w kierunku gromady chwatów. W nocy rozświetlonej płomieniami zdawała się być niczym innym niż uformowaną w przerośniętą kroplę wodą, wyciągniętą niewidzialną siłą ze studni czy dowolnego bajora. Herman lewitujący wewnątrz tej kropli zauważalnie słabł, wypuścił bowiem z jedynej dłoni dzierżony w niej kostur. Niedaleko od kostura w bezbarwnej bańce zawisł także nóż miotnięty przez Emmericha. Zabójca nie zauważył, by jego czyn wywołał jakikolwiek skutek.

Cała grupa roztropnie cofnęła się przed ekspansywną sferą, dzięki czemu znalazła się ona w okrążeniu. Miała jednak miejsce również nieprzyjemna okoliczność – Herman stracił przytomność.

hen_cerbin · 04-07-2018, 23:38

Dotychczasowe doświadczenia Emmericha z nożami wskazywały, że te, raz rzucone, zwykle prędzej czy później spadają. Tym razem jednak było inaczej. Rzut się udał. Ale nóż nie wyleciał z kuli. Zawisł w środku. Nie zamierzał ryzykować ręki dla noża do rzucania. Te miał jeszcze trzy w zapasie, a ręce tylko dwie. Już nie mówiąc o tym, że noże jakby łatwiej kupić.
Gdy Herman stracił przytomność, Emmerich postarał się zachować swoją. Rozwinął arkan i zakręcił nim nad głową. Może zasada zachowania pędu nie działała w kuli tak jak powinna, ale przedmioty bez większych problemów przenikały do środka. Pętla spadająca z góry może się zacisnąć na ręce, nodze czy tułowiu kapłana i będzie można go wyciągnąć. O ile nie jest za późno. A że czekać już naprawdę nie było na co...
Rzucił.

Hakon · 05-07-2018, 07:54

Bardag dzierżąc topór w lewej ręce cofał się przed rosnącą kulą. Prawicy już nie czół i to go niepokoiło. Musiał coś zrobić i myślał co.
Wtem kula przestała rosnąć i zaczęła się przesuwać a khazad zszedł jej z drogi. Odprowadzał ją wzrokiem, ale nic poza tym nie robił.

Bardagowi było słabo. Był wytrzymały i twardy, ale także rozumny. Wiedział, że pilnie potrzebuje pomocy z ręką.
- Idę do znachorki. Nie przydam się teraz na nic a później i tak bez ręki nie pomogę.- Po czym ruszył do chałupy kobiety.

**Kerm** · 05-07-2018, 10:54

Wodna kula nijak nie przypadła Gerhartowi do gustu, a jej zachowanie zdawało się potwierdzać wcześniejsze domniemania, iż do przyjaznych twór nie należy. Lepiej więc było ominąć go z daleka... i liczyć na to, że nie jest taka szybka, jak idący szybko człowiek.

- Może sprowokujemy ją, by ruszyła między te płonące chaty? - zaproponował. - A tam potraktujemy ją ogniem. Woda z ogniem raczej się nie lubią.

Ruszył w kierunku wspomnianych domów. Miał nadzieję, że nawet jeśli kula ruszy za nim, to z ogniem pod ręką łatwiej będzie z nią walczyć.

Feniu · 05-07-2018, 11:10

Ulli dziękował w duchu towarzyszom, gdyby nie oni pewnie skończyłby jak Herman, albo i jeszcze gorzej. Przesuwająca się bańka stanowiła zagrożenie. - Być może ktoś ją kontroluje - stwierdził - może trzeba by się rozdzielić i rozejrzeć po okolicy.

Fyrskar · 05-07-2018, 14:16

- Nie jestem pewien, że to woda - odpowiedział Gerhartowi Albrecht. - Ale faktycznie, zacznijmy kierować się do płonących budynków. Ulli, możesz mieć rację. Weź Alsaaka i rozejrzyjcie się po okolicy.

Wziął do ręki srebrną tubę. Czekał, aby zobaczyć jaki efekt da rzut arkanem Emmericha. Jeśli wydostanie Hermana - albo okaże się, że nie da rady - Albrecht spróbuje magii. Wiedział, że odpowiednio silny dźwięk ma dużą moc. Postanowił więc magicznie wytworzyć wewnątrz sfery punkt, który przez kilka sekund będzie wytwarzał odgłos o częstotliwości i głośności na tyle, by zniszczyć albo chociaż zranić bańkę. Miał nadzieję, że jeśli kapłan będzie w środku, to nie dotknie go to za mocno.

02-07-2018, 16:24	#331
Fyrskar Reputacja: 1	Albrecht zaklął, widząc pęczniejącą coraz szybciej bańkę. Jeszcze głośniej zaś krzyknął, gdy Herman znalazł się w środku. Zapewne powinien wiedzieć, czym jest tajemnicze dziwo - obawiał się jednak, że zamiast doczytać w księgach odpowiedniego rozdziału, wolał upić się do nieprzytomności. Po raz kolejny pożałował braku nieco bardziej... ofensywnego czaru. - Ulli, stój! - Nie mógł pozwolić, by złodziej również został wciągnięty. - Alsaak, uważaj, by utrzymać dystans! Istota zapewne była magiczna - a wtedy miecz jako jedyny zapewne byłby zdolny ją zranić. Ale nie mógł ryzykować, że i krasnolud zostanie połknięty. Sięgnął po małą, srebrną tubę. Miał pewien plan, ale on mógł zaszkodzić Hermanowi - wolał więc poczekać na rozwój wydarzeń.

02-07-2018, 17:02	#332
hen_cerbin Reputacja: 1	Są momenty, w których trzeba uciekać natychmiast, są i takie, że jeszcze chwilę można poczekać. Emmerich uznał, że ten należy do drugiej kategorii. - Nie dotykaj tego - krzyknął do Ulliego. Przykład Hermana jasno pokazywał, że to zły pomysł. Chwycił nóż do rzucania i gdy tylko miał czystą możliwość posłania go w część kuli niezawierającą ciała Morryty tak by przebił bańkę i nie zrobił mu krzywdy cisnął nim. Niby kapłana pochłonęła, ale może błogosławiona broń coś zrobi. A jak nie... to poczeka na działania maga. Sam był dobry tylko w zabijaniu. A to coś nie wyglądało na śmiertelne. Obserwował też cały czas kulę by zdążyć uciec gdyby zaczęła rosnąć szybciej, albo odskoczyć, gdyby zaczęła wypuszczać macki. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

02-07-2018, 19:10	#333
Feniu Reputacja: 1	Ulli słysząc towarzyszy zamarł. W sumie mieli rację skoro to coś wciągnęło Hermana zadając mu ból on również mógł tak skończyć. Zrobił kilka kroków do tyłu z bólem patrząc jak jego przyjaciel z dzieciństwa cierpi. - Co to może być? - zapytał Albrehta - oby nie doszło do ponownego ożycia ogara. . Ulli zaczął rozglądać się ponownie za rzeczami którymi w razie czego w wyłaniające się zło.

04-07-2018, 23:38	#336
hen_cerbin Reputacja: 1	Dotychczasowe doświadczenia Emmericha z nożami wskazywały, że te, raz rzucone, zwykle prędzej czy później spadają. Tym razem jednak było inaczej. Rzut się udał. Ale nóż nie wyleciał z kuli. Zawisł w środku. Nie zamierzał ryzykować ręki dla noża do rzucania. Te miał jeszcze trzy w zapasie, a ręce tylko dwie. Już nie mówiąc o tym, że noże jakby łatwiej kupić. Gdy Herman stracił przytomność, Emmerich postarał się zachować swoją. Rozwinął arkan i zakręcił nim nad głową. Może zasada zachowania pędu nie działała w kuli tak jak powinna, ale przedmioty bez większych problemów przenikały do środka. Pętla spadająca z góry może się zacisnąć na ręce, nodze czy tułowiu kapłana i będzie można go wyciągnąć. O ile nie jest za późno. A że czekać już naprawdę nie było na co... Rzucił. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

05-07-2018, 07:54	#337
Hakon Reputacja: 1	Bardag dzierżąc topór w lewej ręce cofał się przed rosnącą kulą. Prawicy już nie czół i to go niepokoiło. Musiał coś zrobić i myślał co. Wtem kula przestała rosnąć i zaczęła się przesuwać a khazad zszedł jej z drogi. Odprowadzał ją wzrokiem, ale nic poza tym nie robił. Bardagowi było słabo. Był wytrzymały i twardy, ale także rozumny. Wiedział, że pilnie potrzebuje pomocy z ręką. - Idę do znachorki. Nie przydam się teraz na nic a później i tak bez ręki nie pomogę.- Po czym ruszył do chałupy kobiety.

02-07-2018, 23:34	#334
Fyrskar Reputacja: 1	- Nie wiem! - zawołał Albrecht. - Weź moją kuszę, jeśli chcesz - dodał jeszcze, wskazując na broń zwisającą obok plecaka.

04-07-2018, 23:07	#335
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Sfera z tylko sobie wiadomych przyczyn przestała rosnąć i zaczęła się poruszać w kierunku gromady chwatów. W nocy rozświetlonej płomieniami zdawała się być niczym innym niż uformowaną w przerośniętą kroplę wodą, wyciągniętą niewidzialną siłą ze studni czy dowolnego bajora. Herman lewitujący wewnątrz tej kropli zauważalnie słabł, wypuścił bowiem z jedynej dłoni dzierżony w niej kostur. Niedaleko od kostura w bezbarwnej bańce zawisł także nóż miotnięty przez Emmericha. Zabójca nie zauważył, by jego czyn wywołał jakikolwiek skutek. Cała grupa roztropnie cofnęła się przed ekspansywną sferą, dzięki czemu znalazła się ona w okrążeniu. Miała jednak miejsce również nieprzyjemna okoliczność – Herman stracił przytomność.

05-07-2018, 10:54	#338
Kerm Administrator Reputacja: 1	Wodna kula nijak nie przypadła Gerhartowi do gustu, a jej zachowanie zdawało się potwierdzać wcześniejsze domniemania, iż do przyjaznych twór nie należy. Lepiej więc było ominąć go z daleka... i liczyć na to, że nie jest taka szybka, jak idący szybko człowiek. - Może sprowokujemy ją, by ruszyła między te płonące chaty? - zaproponował. - A tam potraktujemy ją ogniem. Woda z ogniem raczej się nie lubią. Ruszył w kierunku wspomnianych domów. Miał nadzieję, że nawet jeśli kula ruszy za nim, to z ogniem pod ręką łatwiej będzie z nią walczyć.

05-07-2018, 11:10	#339
Feniu Reputacja: 1	Ulli dziękował w duchu towarzyszom, gdyby nie oni pewnie skończyłby jak Herman, albo i jeszcze gorzej. Przesuwająca się bańka stanowiła zagrożenie. - Być może ktoś ją kontroluje - stwierdził - może trzeba by się rozdzielić i rozejrzeć po okolicy.

05-07-2018, 14:16	#340
Fyrskar Reputacja: 1	- Nie jestem pewien, że to woda - odpowiedział Gerhartowi Albrecht. - Ale faktycznie, zacznijmy kierować się do płonących budynków. Ulli, możesz mieć rację. Weź Alsaaka i rozejrzyjcie się po okolicy. Wziął do ręki srebrną tubę. Czekał, aby zobaczyć jaki efekt da rzut arkanem Emmericha. Jeśli wydostanie Hermana - albo okaże się, że nie da rady - Albrecht spróbuje magii. Wiedział, że odpowiednio silny dźwięk ma dużą moc. Postanowił więc magicznie wytworzyć wewnątrz sfery punkt, który przez kilka sekund będzie wytwarzał odgłos o częstotliwości i głośności na tyle, by zniszczyć albo chociaż zranić bańkę. Miał nadzieję, że jeśli kapłan będzie w środku, to nie dotknie go to za mocno.