Bhatra milczała. Aż w końcu odezwała się:
-
Pochlebia mi twoje zainteresowanie, także uważam cię za równego sobie, ale nie wiesz wszystkiego o mnie. Ta misja jest drogą do odkupienia moich win. Gdy pokonamy Xalotuna, ja wciąż będę musiała dokończyć sprawy. Pozwoliłam mojej siostrze Chatoy dostać się na naszą wyspę mimo, że jako zwolenniczka generał Rhei nie miała do tego prawa. A ona… otruła kilka członkiń Rady. Dopóki nie pomszczę ich śmierci i nie znajdę godnych zostania amazonkami kobiet nie będę wolna. A gdy tego dokonam… jeśli… wtedy dopiero… będę mogła odpowiedzieć na to pytanie twierdząco. O ile wtedy będziesz wciąż czekał na odpowiedź.
Spojrzała w oczy Galeonowi.
- Do tej pory nie miałam celu poza wypełnieniem misji. Teraz mi go dałeś. Postaram się nie zginąć jeśli obiecasz to samo.
- Obiecuję.
Oboje wiedzieli ile warte są takie obietnice. W tym fachu trzeba było cieszyć się chwilą, a dalekosiężne plany były pięknym marzeniem.
*
- Witajcie wędrowcy, w jaskini Wyroczni. Czy przybyliście tutaj aby wypełnić wasze przeznaczenie?– odezwała się jedna z nich, chyba najmłodsza.
- Nie - odparła Bhatra -
jesteśmy tu, bo chcemy dobrać się do dupy Xalutonowi i jego sługom. Czy któraś z was jest Wyrocznią?