Noc, ognisko, piękne dziewczyny, z których część była i wolna, i chętna... Czy można było wymarzyć sobie lepsze spędzanie czasu?
Ale, prawdę mówiąc, Marcus znalazł wolną chwilę dopiero wtedy, gdy Aemelia zasnęła. Dopiero wtedy był pewien, że kuzynka nie będzie nic kombinować, by uzyskać pełen dostęp do maski.

No i wykorzystał parę chwil nie tylko na odpoczynek i rozrywki. Dowiedział się też, gdzie można utopić skrzynkę, by nikt nie zdołał jej wydostać, chyba że wyhoduje sobie skrzela.

* * *

Jednej rzeczy na wyspie z pewnością nie brakowało - kamieni. A wśród nich były takie ciężkie, że nawet Marcus miał problem, by je podnieść i kawałek przenieść.
Były też i liny na tle solidne, że mogłyby utrzymać czwórkę koni. Nie w dżungli, oczywiście, ale na statkach, a zdobycie takiej nie przedstawiało żadnej trudności.

O planach Marcusa Aemelia dowiedziała się, gdy juz byli na pełnym morzu. A o tym, jak wielki (i jaki zły) wpływ miała na nią Maska, można było się przekonać po pełnym rozpaczy spojrzeniu, którym odprowadzała pogrążającą się w wodzie skrzynkę.
Na szczęście nie skoczyła za nią do wody...

* * *

Mieszkanki Wyspy Wyroczni zaskoczyły nieco Marcusa. Ciekaw był, ilu wędrowców dało się skusić obietnicom dźwięczącym w ich głosach, i ilu znalazło swe przeznaczenie w brzuchach węgorzy...

- Poza tym przynieśliśmy wieści o planach Xalotuna, związanych z szybkim zakończeniem życia Wyroczni - uzupełnił słowa Bahry. - Mamy chyba wspólnego wroga - dodał.