Randulf nigdy nie pasjonował się strategią ani taktyką wojenną, ale widział, że warto mieć, w razie konieczności, kogoś w obwodzie, kogoś, kto by wkroczył do akcji w odpowiednim momencie i przechylił szale walki na odpowiednią stronę.
Nie trzeba było być najbystrzejszym obserwatorem na świecie by dostrzec, że kompani poradzili sobie z chodzącym trupem i że dochodzili do porozumienia z tymczasowymi mieszkańcami chaty zielarza.
Dlatego też Randulf postanowił nie ujawniać swej obecności i poczejać, aż Oswald go zawoła. Albo też sytuacja pogorszy się tak drastycznie, że jego obecność okaże się konieczna.
Oczywiście miał też zamiar stale obserwować okolice swojej własnej osoby. Kolejna wizyta wielkiego pająka, który mógłby na dodatek przyprowadzić stadko kompanów, nie była mu do szczęścia potrzebna.