- Matko święta! Co wy robicie?

Klara rzuciła się do zwłok, próbując zasłonić je przed resztą, a szczególnie tym chamem co chciał je wiązać jak baleron i bezcześcić w inne, zmyślne sposoby. Próbowała dotknąć kilkukrotnie ciała, ale widząc, że nie przejawiają za krzty życia, wycofała się.

- Może mogę rzucić światła na kilka pytań. Klątwa zdaje się ciągnąć od lub do miasta - wytłumaczyła Oswaldowi, mając nadzieję, że słowo kapłanki wystarczy i nie będą drążyli pytaniami w stylu „skąd wiesz?” - A jeżeli ten przypadek jest tym samym co w Felberg, zdaje się, że mogą zamienić się już za życia - chociaż wykluczyć, że Eryk po prostu umierał ze starości nie mogła.

- Przydałby się kapłan Morra - Klara spojrzała na zwłoki - trzeba nieszczęśnika pochować, a nie ćwiartować...

Przyjrzała się zwłokom również wiedźmim wzrokiem, by wykluczyć, że może to jednak być inny przypadek od tego w chacie zielarza.