Najmłodsza z syren zakołysała gniewnie ogonem.
- Oczywiście że chcemy zemsty! Ale chcę wreszcie stąd wyjść! Gdy będziemy wolne, będziemy miały swoją zemstę. - dodała spokojniej.
Najstarsza uniosła ręce w górę i jej ogon poderwał się w górę, wyrzucając krople wody. Na oczach zdziwionych towarzyszy woda nie opadła, krople zawisły w powietrzu tworząc mgiełkę.
- Nie wierzycie nam. Mądrze. I głupio jednocześnie. - parsknęła starsza syrena.
- Przeszłość jest dla mnie otwarta niczym księga. Widzę wszystko, co było. Popatrzcie i wy.
W kroplach zawieszonych w powietrzu zaczęły formować się obrazy i po chwili towarzysze wpatrywali się w historię, rozgrywającą się przed ich oczami. Dwie kobiety, wojowniczki z innego czasu, zmagały się w walce z Xalotunem i Garpem. Bhatra mimowolnie zacisnęła mocniej uchwyt tarczy. Jej poprzednia właścicielka robiła co mogła, ale jej broń ledwie zadrasnęła skórę Garpa. Jej towarzyszka zmagała się natomiast z samym Księciem, który poruszał się tak szybko, że niemal nie było go widać. Amazonka zauważyła, że teraz był wolniejszy... Nierówna walka skończyła się tak, jak się skończyć musiała. W chwili, gdy na wojowniczki miały spaść ostatnie ciosy, wizja zniknęła.
- To poprzednie właścicielki naszych darów. Tarcza i pas, były naszą próbą uwolnienia się od niego... ale one zawiodły. Sądzę, że wy przetrwacie. Nie będziemy jednak znów bezczynnie czekać na wasze zwycięstwo. Uwolnijcie nas z tej wyspy, a powiemy wam to co wiemy. Odpowiemy na wasze pytania, a nawet więcej, powiemy wam gdzie znaleźć to czego potrzebujcie. Sojusznika. Pierwszego z Zamaskowanych wojowników, który jako jedyny zdradził swego pana. Tego, który poniósł ciężar jego zemsty... Cena nie jest wygórowana. Musicie jedynie zabrać z tamtej komory posążek z przeklętego złota. My nie... - zawahała się - nie możemy go zniszczyć ani usunąć. Ale gdyby go tu nie było, mogłybyśmy odetchnąć. Odpłynąć stąd.
Pozostałe syreny ożywiły się na słowa najstarszej. Ogony zwijały się pod wodą, ledwie widoczne w półmroku.