Walka była krótka i intensywna, plugastwa były nad dziw słabowite tak więc i długo nie ustały.
Kyan opuścił młot wzdłuż ciała gdy ujrzał kolejnych umykających kundli z pola bitwy. Nie zamierzał ich gonić, nie miało to sensu najmniejszego, rozejrzał się ponuro
– Nie dość że słabowite to jesio tchórzliwe. Widły by wzięli i w oborniku gnój przerzucali, a nie do mieczy się garną. Chuć zaiste te parszywce brzydkie jok kupa po jagodach były. – splunął pogardliwie na truchło kultysty.
Przeniósł wzrok na rwacą rzeke
– Tok się kończy paranie magia i chaosem… – wykrzywił się mocno co przekierowało jego zainteresowanie na Karla
Gdy ujrzał zwijającego się do drogi Karla zwrócił się do niego
– Wolnego Karlu ruszym aby już, ino najpierw spalmy tom plugawom księgę nim ktokolwiek byndzi mioł szanse jej użyć wincyj i skończyć jak ten tu nielot. – wskazał na tor lotu demonologa do rzeki
– Uwolnijmy świat od plugastwa jakie ona ze sobą niesie i zgubę. Rozpalmy ogień i niech spłonie w oczyszczającym płomieniu. Następnie dostarczymy ciem całego i zdrowego ku twemu domostwu.Za samo obcowanie z niom i dzierżenie jej grozi całemu twemu rodowi zguba bo nie dość że kultyści ciem ścigajom jeśli wici się rozniosom inkwizycje sprowadzisz na swój ród.Oni pytać nie bendom ani dyskutować.
Spojrzał na niebo
– Na deszcz siem nie zapowiada, oczyśćmy świat z plugastwa nie mitrężmy czasu.Nikt tej ksiegi użyć nie może ani z niom obcować bo go wynaturzy i splugawi jak każdego kto probuje siem nim posługiwać nawet ku najszlachetniejszym pobudkom.