Nikczemni przeciwnicy leżeli martwi, odpływali z nurtem rzeki bądź czmychali zostając bez przywódcy. Durak z początku chciał ich gonić, ale stwierdził, że najemnicy raczej nie ruszą na nich i prędzej poszukają nowego pracodawcy niż staną z własnej woli przeciw Karlowi i drużynie.
A właśnie Karl. Ten jak gdyby nigdy nic zaczął się pakować i zbierać do drogi. Walka widocznie postawiła go na nogi bo nic nie wskazywało, że jeszcze jest słaby po incydencie w gospodzie.

Krasnoludzki łowca chwilę słuchał rozmów towarzyszy z Karlem a sam ruszył odzyskać stracone pociski i przeszukiwać ciała poległych. Najemnicy strzelali z kusz i zapewne mieli zapas bełtów, ale i przy innych może coś znajdzie ciekawego co nakieruje ich na dalszą drogę. Oczywiście Durak nie zamierzał tykać naznaczonych piętnami czy chorobami truposzy.

- Karl. Powiedz mi do czego poczciwym ludziom taka księga. Ona tylko może ściągnąć na złą drogę lu jakowąś zgubę. Czy warto ją trzymać? Na północy nawet oręża po chaosytach się nie zbiera a Ty całą księgę z mrocznymi tajemnicami dźwigasz.- Zadał w końcu nurtujące go pytanie. Nie chciał następnej walki i chciał jak najszybciej pozbyć się pracodawcy i zarobić czyste złoto i ruszyć w świat.
- Nająłeś nas i wiedz, że dotrzymam umowy, ale chciałbym byś posłuchał bo wielu z nas coś przeżyło w swoim życiu i wiele się naoglądało.- Dodał i stanął na wzniesieniu pod osłoną drzew by rozejrzeć się po okolicy i szukając jakowegoś zagrożenia.

- Martwi mnie jedna jeszcze rzecz. Sporo tych ataków na Ciebie i w dość zorganizowany sposób zrobione. Czy jesteś pewien, że rodzinny dom zapewni Tobie ochronę? Zabójczyni wdarła się do krasnoludzkiego miasta bez problemu i podejrzewam, że i do Twojego domu.- Dopowiedział gdy był już gotowy do dalszej drogi.