Znów ten głos w głowie. Vince zwątpił, że zabiegi kapłana dadzą odpowiednie rezultaty. Dobył tasaka i spokojnym krokiem udał się z ludźmi na pokład otwarcie ignorując histerię brudnego orka. Może i był gruby, nieurodziwy i łatwo tonął ale jakoś tak lżej na duchu robiło mu się zawsze, gdy jakiś dzikus zdobywał się na romantyczne poświęcenie za które nie otrzymałby nawet wdzięczności.

Minął tedy Berdycha łukiem, by wycelowane w niego pociski dziwnym trafem nie zmieniły punktu docelowego na jego własna dupę i po wejściu na pokład krzyknął do Kuby:
- Możemy odbijać!