To był koniec, tak po prostu i bez żadnych fajerwerków. Koniec ludzi na tropikalnej wyspie w tym Alicii. Widząc koszmar uwieszony u niebieskiej powały, nie szło poczuć gdzieś w głębi serca panicznego strachu, a zaraz po nim ciężkiej, dławiącej i czarnej rozpaczy.

Więc to koniec… nagły, bez zapowiedzi. wyjątkowo okrutny do kompletu. Nie uda się im uciec, nie mieli szans. Gdziekolwiek nie pójdą, wróg na niebie dopadnie ich wcześniej, czy później. Panna Winter zaś zawsze uważała się za realistkę, dlatego obstawiała pierwszą opcję.

Niebo skazało ich na zagładę, sytuacja na ziemi nie wyglądała lepiej. Potwór zaledwie dwa kroki, albo blondynce się tak zdawało. Strach zawsze miał wielkie oczy…
Całe jej ciało rwało się do ucieczki, choć widziała niczym w zwolnionym tempie Franka - jego ramię i broń. Wiedziała jedno: wypchnie dzieciaka jeżeli strzały nic nie dadzą. Zostawi głupiego gnojka za sobą.
Chciała żyć, choćby jeszcze te parę minut.