Kea była zadowolona, że może odsunąć się daleko od czaszki - poza zasięg jej wycia. Przynajmniej na tyle zadowolona, na ile mogła być w ich sytuacji ogólnej. Na pewno nie zazdrościła panom, którzy musieli się z nią teraz zmierzyć.

Problem ogólny nadal jednak istniał. Nie wiedzieli gdzie iść dalej, skoro przejście było zawalone... Spoglądają jednak na nie, Kea życzyła sobie aby jednak mogli jakoś przejść. Lepiej już walczyć z wrogami niż utknąć zamknięci pod ziemią. Już wcześniej sprawdzała głazy i raczej nie dało się ich ruszyć... Ale gdyby wszyscy się za to zabrali? A może tak da się przekopać dookoła? W końcu ile skał jest wokół nich? Powinna tam raczej być ziemia.
- Ciekawe... - wyrwało jej się cicho, gdy zwróciła się sama do siebie.
Półolbrzymka zrobiła kilka dziarskich kroków, podchodząc do zawalonego korytarza. Tym razem sprawdziła nie tylko, jak to wygląda z głazami, ale i jak wyglądają ściany w tamtej okolicy.