Działania Wróbla były na tyle szybkie i na tyle bezczelne, że zanim ktokolwiek zdążył złapać kapitana, ten już szybował w kierunku fal. Płynąc pod wodą widział dwa mijające go bełty. Ciągnęły za sobą warkoczyki pęcherzyków powietrza.
Płynął pod wodą ile dał radę, ale nawet płuca takiego wygadanego cwaniaka miały swą pojemność. W końcu wystawił głowę ponad fale, ale żaden bełt nie wgryzł się w kręgosłup.
Kapitan nie wiedział co działo się na statku, ale wy moi słuchacze, zwilżycie gardła i słuchajcie. Dzierzba ledwo zdołała zerknąć do pergaminu. Potem zerknęła drugi raz i gestem powstrzymała swoich ludzi od strzelania.
- Pani? Puszczasz go wolno? - zapytał pirat z sumiastym wąsem.
- Wszak oddał mi swój interes. Dotrzymał słowa. Jestem właścicielem połowy tej balii. - odparła nad wyraz spokojnie.
Wąsacz popatrzył za statkiem i wyszczerzył zęby.
- Pani, jeśli nie podoba ci się twoja połowa chętnie ją odmalujemy. Krwią tych psów.
- Może potem przyjdzie czas na rozrywki - powiedziała idąc w kierunku kajuty -
dokończcie malowanie u nas.
Minęła jedną z szalup z na wpół zamalowaną nazwą statku. Teraz widniały tylko trzy litery “KRO”.
- Dotrzymam towarzystwa naszemu gościowi z Borgandii. Nie chce by kręcił się po pokładzie. - zatrzymała się i odwróciła do wąsacza.
- Przyjdź za godzinę i wywołaj mnie w ważnych sprawach. Na dłuższą metę działa mi na nerwy, mimo, że dobrze płaci.
- Tak jest, pani.
Wróbel dostaje atut Ten który wyruchał Dzierzbę dwa razy, nie wiem czy to powód do dumy, ale zapracowałeś na niego
Statek ma wolna droge w morze, co robicie?