Gorthak nie zwlekał, zeskakując na ziemię (nie czuł się zbyt pewnie walcząc z konia lub z wozu, wolał czuć grunt pod nogami). Wiedząc, że większość jego kompanów (których zaczynał lubic, pomimo ich nadmiernej gadatliwości) będzie atakować z dystansu, podbiegł do przodu, wyciagając topór. Jak zawsze, był gotów do przelewania krwi.