| Gdy Raileyn machnął młotem, poczuł się, jakby atakował żelazną belkę. To nie było zwierzę, tylko jakiś potwór, nie miał już żadnych wątpliwości. Nawet gdyby miał, rozwiałby je ogień bólu w ramieniu, kiedy fokowate coś uderzyło go w ramię, w którym na chwilę prawie stracił czucie. Przez zaćmiewające wzrok plamy szarości, rzucił się do liny, by jak najszybciej uciec z tego miejsca kaźni. Gdyby mieli czas i dość bełtów, chętnie wystrzelałby te wszystkie stwory, ale nie mieli na to czasu, ani nie miało to chwilowo sensu.
-Pieprzone rozkazy - mruknął tylko pod nosem, zaciskając zęby, gdy już zostali wyciągnięci na górę i ktoś zajął się jego raną. W zasadzie kilku ktosiów, ale tylko kiwał głową w podzięce, starając się jednocześnie ogarnąć sytuację, która powstała na powierzchni, kiedy oni próbowali nie dać się zabić na dole. Zdziwił się jednak, kiedy poczuł falę leczącej magii pochodzącą od pluszowego misia, który im towarzyszył. Najwyraźniej był to czas cudów i zostało mu tylko przygotować się na to, że nieoczekiwane czeka za rogiem a niemożliwe czeka w domu z kolacją, grzejąc kapcie i łóżko.
-Laerune, mogę dopasować do ciebie tą zbroję na miejscu jeśli chcesz, zajmie mi to chwilę i nie będę miał jak się bronić, bo będę całkowicie skoncentrowany. – Rzucił szybko elfce, samemu celując kuszą w kierunku, który wskazała walkiria. Co prawda zwykłe bełty raczej wiele zjawie by nie zrobiły, ale może światło, które ostatnio niosły w sobie, mogłoby coś zdziałać.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |