Heike nie rozumiała gestu oberżysty, ale nałożyła na grzbiet płaszcz, chociaż miała własne okrycie na wypadek parszywej pogody. Prawdę powiedziawszy, zrobiłaby teraz wszystko co kazali, jeżeli zdawałoby się przybliżać do bezpieczeństwa, a gest oberżysty dawał tak jakby drobny komfort.

Służka cały czas trzymała się blisko rycerza, aż zaczęła się zastanawiać, czy mu nie wadzi. Starała się nie zrobić niczego głupiego, popadając jednak w skrajność i będąc dotychczas zupełnie bezużyteczną.

Jakikolwiek plan teraz rycerz miał, Heike zamierzała iść w krok za nim, nie czując, że ma większy wybór. Co widziała przez szpary w rozłupywanych drzwiach i wcześniej w oknach, na zewnątrz trwało powstanie nieumarłych, dosłownie i w przenośni.